در کتاب تورات آمده است:
اتق الله و اذا شبعت فاذکر الجائع.(69)
از خدا بترس و هنگامی که سیر شدی، گرسنگان را یادکن (و برای رفع گرسنگی آنان دعا کن).
به یوسف (علیه السلام) گفته شد:
تجوع و خزائن الارض بیدک؟ قال: اخاف آن اشبع فانسی الجیعان.(70)
گرسنگی می کشی، در حالی که گنجینه های زمین در اختیار توست؟
فرمود: می ترسم وقتی سیر شدم، گرسنگان را فراموش کنم.
باتوجه به این دو روایت، می توان نتیجه گرفت که به یاد آوردن گرسنگان، کمک به سیر کردن گرسنگان، پرهیز از انواع اسراف همچون پرخوری و دور ریختن غذاهای اضافی. بدیهی است که سیر نخوردن حضرت یوسف (علیه السلام)، باعث می شد که همواره علاوه بر دعا برای محرومان، با استفاده از امکاناتی که در اختیار داشت، در راه رفع محرومیت آنان بکوشد.
در تاریخ اسلام نیز این ویژگی را به روشنی در رفتار معصومان (علیهم السلام)، به ویژه در رفتار امیرمومنان علی بن ابی طالب (علیه السلام) می توان مشاهده کرد.

نوشتن دیدگاه