امام کاظم (علیه السلام) فرمود:
شکا رجل الی ابی عبدالله (علیه السلام) مایلقی من وجع الخاصره، فقان: ما یمنعک من اکل مایقع من الخوان.(74)
مردی به نزد امام صادق (علیه السلام) رفت و از درد کمر گلایه کرد، آن حضرت فرمود: چه چیزی را از خوردن آنچه از کنار سفره به زمین ریخته باز می دارد؟.(75)
عبدالله ارجانی گفت:
کنت عبد ابی عبدالله (علیه السلام) وهو یاکل فرایته یتتبع مثل السمسمه من الطعام مایسقط من الخوان، فقلت: جعلت تتبع مثل هذا؟ قال: یا عبدالله هذا رزقک فلاتدعه لغیرک، اما آن فیه شفاء من کل داء.(76)
نزد امام صادق (علیه السلام) بودم، در حالی که آن حضرت مشغول غذا خوردن بود. سپس دیدم خرده های غذا را که مانند کنجد روی زمین ریخته، جمع می کرد و می خورد. (با تعجب) پرسیدم: فدایت گردم، مانند اینها را برمی دارید؟! حضرت فرمود: ای عبدالله! این روی توست، آن را برای دیگران مگذار، آیا نمی دانی که در خوردن آن، بهبود از هر دردی نهاده شده است؟.
نیز از آن حضرت روایت شده که:
کلو ما یسقط من الخوان فانه شفاء من کل داء باذن الله عزوجل لمن اراد آن یستشفی به.(77)
آنچه را از سفره بر روی زمین می ریزد بخورید؛ زیرا کسی که به قصد شفا این کار را انجام دهد، به اذن خدا موجب می شود از هر دردش بهبود یابد.

نوشتن دیدگاه