69. وکفی الله المؤمنین القتال
و خداوند (در این میدان) مؤمنان را از جنگ بی نیاز ساخت.
صاحب ینابیع الموده آورده است:
جلال الدین سیوطی گوید: در مصحف ابن مسعود است که: کفی الله المؤمنین القتال بعلی (علیه السلام) ؛ یعنی خداوند با دست توانمند و قهرمانی علی (علیه السلام) مؤمنان را از جنگ کردن بی نیاز کرد.(241)
همو از ابن مسعود روایت کرده است که هنگامی که علی (علیه السلام) برای مبارزه به سوی عمر و بن عبدود رفت، پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
همه ایمان با همه شرک به مبارزه برخاست.
و چون او را کشت، پیامبر فرمود:
یا علی! بر تو بشارت باد که اگر عمل امروز تو با عمل امت من سنجیده شود، عمل تو بر عمل آنان ترجیح خواهد یافت.(242)
70. والذین یؤذون المؤمنین و المؤمنات بغیر مااکتسبوا فقد احتملوا بهتاناً و اثماً مبیناً
آنان که مردان و زنان با ایمان را به خاطر کاری که انجام نداده اند، آزار می دهند، بار بهتان و گناه آشکاری را به دوش کشیده اند.
ابو نعیم در النور المشتعل و حسکانی در شواهد التنزیل روایت کرده اند که این آیه درباره علی بن ابی طالب (علیه السلام) نازل شد و آن در زمانی بود که تنی چند از منافقان، او را تکذیب کرده، و آزار می رساندند.(243)
در تنبیه الغافلین آمده است که امیرمؤمنان (علیه السلام) فرمود:
رسول خدا به من فرمود: هر که مویی از تو بیازارد، مرا آزرده است و کسی که مرا بیازارد، خدا را آزرده است و هر که خدا را بیازارد، خدایش لعنت کند به قدر آسمان ها و زمین.(244)
از پیامبر نقل شده است که فرمود:
هرکس علی را بیازارد، مرا آزرده و هر که او را سب کند، مرا سب نموده است.(245)
و جابر گوید: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بر ما خطبه خواند و فرمود:
ای مردم! هر که با ما اهل بیت دشمنی ورزد، خداوند او را یهودی مبعوث کند. گفتم: ای رسول خدا! اگر چه روزه بدارد و نماز گزارد و پندارد که مسلمان است؟ فرمود: (آری) گرچه روزه بدارد و نماز بخواند و گمان کند که مسلمان است.(246)
241) ینابیع الموده، ج 1، باب 23، ص 93؛ مفاتیح المحبه، ص 89؛ تاریخ دمشق، ج 42، ص 360.
242) تاریخ دمشق، ج 42، ص 360.
243) النور المشتعل، ص 188؛ شواهد التنزیل، ج 2، ص 141، ح 775.
244) تنبیه الغافلین، ص 140 - 141؛ مناقب خوارزمی، ص 328.
245) تنبیه الغافلین، ص 141.
246) تنبیه الغافلین، ص 141.
