71. ولقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فریقاً من المؤمنین
ابلیس گمان خود را درباره آنان محقق یافت که همگی از او پیروی کردند، مگر گروه اندکی از مؤمنان.
علی بن ابراهیم به سند خود از قتاده بن دعامه از امام باقر (علیه السلام) نقل کرده است که وی درباره این آیه از امام پرسید. حضرت فرمود:
آن گاه که خداوند به پیامبرش فرمان داد که امیرمؤمنان را بر مردم نصب کند و آن امر، گفتار او است که فرمود: یا أیها الرسول بلغ ما أنزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته(247) رسول خدا در روز غدیر خم دست علی را گرفت و فرمود: هر کس من مولای اویم، علی مولای او است.
شیطان ها بر سر خود خاک افشاندند! شیطان بزرگ به آن ها گفت: چه شده است؟ گفتند: این مرد عقدی بست که تا قیامت هیچ انسانی آن را نخواهد توانست گشود. ابلیس به آنان گفت: چنین نیست، کسانی که پیرامون اویند، به من (درباره او) وعده کرده اند و هرگز به من خلف وعده نکنند.
آن گاه خداوند سبحان این آیه را نازل فرمود: ولقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فریقاً من المؤمنین ، فریقاً من المؤمنین یعنی شیعیان امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام) .(248)
247) مائده (5) آیه 67.
248) تفسیر قمی، ج 2، ص 201 - 202؛ الامام علی فی القرآن و السنه، ج 2، ص 186
