بیش تر مفسران شیعه و اهل سنت نوشته اند که تنها کسی که به این آیه عمل کرد - چنان که اشاره شد - امیرمؤمنان، علی (علیه السلام) بود. شیخ طبرسی در روایتی، از خود حضرت نقل می کند که فرمود:
آیه من کتاب الله لم یعمل بها أحد قبلی، و لا یعمل بها أحد بعدی کان لی دینار فصرفته بعشره دراهم فکنت اذا جئت الی النبی (صلی الله علیه و آله و سلم) تصدقت بدرهم.(301)
آیه ای در قرآن است که احدی قبل و بعد از من به آن عمل نکرده و نخواهد کرد. من یک دینار داشتم، آن را به ده درهم تبدیل کردم و هر زمان می خواستم با رسول خدا نجوا کنم، درهمی را صدقه می دادم.
همین مضمون را شوکانی از عبدالرزاق، ابن المنذر، ابن ابی حاتم و ابن مردویه نقل کرده است.(302) فخر رازی نیز این حدیث را که تنها کسی که به آیه فوق عمل کرد، علی (علیه السلام) بود، از جمعی محدثان از ابن عباس نقل کرده است.(303)
در درالمنثور نیز روایات متعددی در ذیل آیات فوق، به همین مضمون آمده است.(304)
تفسیر روح البیان از عبدالله، فرزند عمر بن خطاب نقل می کند که گفت:
کان لعلی ثلاث، لو کانت لی واحده منهن کانت أحب الی من حمر النعم: تزویجه فاطمه و اعطاؤه الرایه یوم خبیر، و آیه النجوی.(305)
علی سه فضیلت داشت که اگر یکی از آن ها برای من حاصل می شد، بهتر بود از شتران سرخ موی (این تعبیر در میان عرب، برای اشاره به گران بهاترین اموال به کار برده می شد، و آن را به صورت ضرب المثل به هنگام بیان بسیار نفیس بودن چیزی ذکر می کردند): نخست تزویج پیامبر فاطمه (علیه السلام) را به او، دیگر دادن پرچم به دستش در روز خبیر، و سوم آیه نجوا
301) تفسیر طبری، ج 28، ص 15 (به نقل از: تفسیر نمونه، ج 23، ص 450).
302) البیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 375؛ فی ظلال القرآن، ج 8، ص 21 (به نقل از: تفسیر نمونه، ج 23، ص 450).
303) تفسیر فخر رازی، ج 29، ص 271؛ نیز ر.ک: شواهد التنزیل، ج 2، ص 311، ح 949؛ ما نزل من القرآن فی علی (علیه السلام)، ص 249؛ فوائد السمطین، ج 1، ص 358؛ تنبیه الغافلین، ص 169 - 170.
304) در المنثور، ج 6، ص 185.
305) روح البیان، ج 9، ص 406. این حدیث را طبرسی در مجمع البیان، زمخشری در کشاف، قرطبی در تفسیر جامع، ذیل آیات مورد بحث آورده اند (تفسیر نمونه، ج 23، ص 451).
