124. وجوه یومئذ مسفره ضاحکه مستبشره
آن روز، طایفه ای (که اهل ایمانند) رخسارشان (چون صبح) فروزان است و خندان و شادمانند.
حسکانی از أنس بن مالک روایت کرده که گفت:
من از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره آیه وجوه یومئذ مسفره پرسیدم. فرمود: ای أنس! آن وجوه، صورت ما فرزندان عبدالمطلب است، من، علی، حمزه، جعفر، حسن، حسین، و فاطمه که در قیامت با صورت هایی به درخشندگی خورشید، از قبرهایمان بیرون می آییم. خداوند متعال فرمود: وجوه یومئذ مسفره یعنی در گسترده قیامت، به وسیله نور می درخشد.
ضاحکه مستبشره به جهت پاداش خدا که به ما وعده کرده (خندان و شادمانیم).(387)
علی بن ابراهیم در تأویل این آیه می گوید: اینان کسانی هستند که ولایت امیرمؤمنان (علیه السلام) را پذیرا شدند، و از دشمنان او تبری جستند و و وجوه یومئذ علیها غبره ترهقها قتره(388) دشمنان آل رسولند.(389)

387) شواهد التنزیل، ج 2، ص 324، ح 1080.
388) عبس (80) آیه 40 - 41 (و رخسار گروهی گرد آلود (غم و اندوه) است، و به رویشان خاک (ذلت و خجلت) نشسته است).
389) تفسیر قمی، ج 2، ص 432.