127. ان الأبرار لفی نعیم
به یقین، نیکان از انواع نعمت ها برخوردارند.
در حدیثی از امام حسن مجتبی (علیه السلام) نقل شده است:
کلما فی کتاب الله عزوجل من قوله ان الأبرار فوالله ماأراد به الا علی بن أبی طالب و فاطمه و أنا و الحسین.(395)
هرجا در قرآن مجید ان الأبرار آمده است، به خدا سوگند! منظور پروردگار از آن، علی بن ابی طالب و فاطمه و من و حسین است.
128. ان الذین أجرموا کانوا من الذین آمنوا یضحکون
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان می خندیدند.
شأن نزول
در شأن نزول این کریمه آمده است که روزی امام علی (علیه السلام) و جمعی از مؤمنان، از کنار جمعی از کفار مکه گذشتند. کافران، به حضرت علی و مؤمنان خندیدند و ایشان را مسخره کردند. آن گاه آیه فوق و چند آیه پس از آن نازل شد و سرنوشت این گروه کافر و استهزا کننده را در قیامت روشن ساخت.
حسکانی از ابن عباس نقل می کند:
منظور از ان الذین أجرموا منافقان قریش و منظور از الذین آمنوا علی بن ابی طالب و یاران او است.(396)
395) تفسیر نور الثقلین، ج 553؛ تفسیر نمونه، ج 26، ص 279 - 280.
396) شواهد التنزیل، ج 2، ص 427، ح 1085. (نزول این آیه درباره حضرت علی (علیه السلام) و مشرکان مکه، در بسیاری از کتب تفسیر قرطبی، روح المعانی، کشاف و تفسیر فخر رازی آمده است. ر.ک: تفسیر نمونه، ج 26، ص 283).