131. والسماء والطارق
سوگند به آسمان و آن چه در شب آید.
علامه بحرانی در تأویل این آیه، در روایتی از ابابصیر، به نقل از ابی عبدالله (علیه السلام) آورده است:
سماء در این جا امیرمؤمنان (علیه السلام) است و طارق یعنی (روح) ائمه (با آگاهی) از آن چه در شب و روز حادث می شود، از پیش پروردگارشان در شب فرود می آیند؛ و طارق - در واقع - آن روح است که به همراه آنان است و ایشان را پابرجا و استوار می سازد.(400)

400) تفسیر برهان، ج 4، ص 448.