133. ان الینا ایابهم ثم ان علینا حسابهم
به یقین، بازگشت (همه) آنان به سوی ما است. و مسلماً حسابشان (نیز) با ما است.
سهل بن زیاد به سند خود از جابر، از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند که آن حضرت فرمود:
ای جابر! هنگامی که قیامت بر پا شود، خداوند - عزوجل - اولین و آخرین را برای داوری و جدایی حق از باطل بر می انگیزاند (زنده می کند). آن گاه امیرمؤمنان فرا خوانده می شود. سپس بر اندام (مبارک) رسول خدا حله ای سبز پوشانده می شود که بین مشرق و مغرب را فروغ می بخشد. بر اندام (مبارک) علی نیز همانند آن پوشانده می شود. در آن پوشش، هر دو صعود می کنند. آن گاه ما (اهل بیت) فرا خوانده می شویم و حساب مردم به عهده ما سپرده می شود و به خدا سوگند! ما اهل بهشت را به بهشت و اهل آتش را به دوزخ روانه می کنیم. آن گاه پیامبران فرا خوانده می شوند و در پیش عرش خدای - عز و جل - در دو صف می ایستند تا از حساب مردم فارغ شویم. وقتی بهشتیان به بهشت و دوزخیان به دوزخ رفتند، رب العزه، علی را بر می انگیزد آنگاه (علی) آنان را در جایگاه خودشان در بهشت منزل می دهد و به ازدواج یکدیگر در می آورد پس - به خدا سوگند! - علی اهل بهشت را در بهشت به ازدواج یک دیگر در می آورد و این کرامت خداوند - عز ذکره - برای احدی غیر از علی نیست، برتری ای است که خدا به او داده و منتی است که خدا تنها بر او نهاده. و او است که به خدا سوگند! دوزخیان را به دوزخ می افکند و او است که وقتی بهشتیان به بهشت رفتند، درهای آن را می بندد؛ زیرا درهای بهشت و جهنم، به دست او است. (قسیم الجنه و النار است).(404)

404) تفسیر برهان، ج 4، ص 455؛ بحارالأنوار، ج 7، ص 337، ح 24.