ابن عباس گفته چون رسول خدا (ص) بیمار شد انجمنی از اصحابش نزد او بودند و عمار بن یاسر از میان آنها برخاست و به او گفت: یا رسول الله پدر و مادرم قربانت کدام یک از ما تو را غسل دهیم اگر این پیشامد به وجود آمد؟
فرمود: آن وظیفه علی بن ابی طالب است زیرا قصد حرکت دادن هر عضوی را از من کند فرشتگان به او کمک کنند.
عرض کرد: پدر و مادرم قربانت چه کسی بر شما نماز می خواند در این پیشامد؟ فرمود: خاموش باش خدایت رحمت کند.
سپس پیغمبر فرمود: یا بن ابی طالب چون دیدی جانم از تنم بر آمد تو مرا خوب غسل بده و با این دو پارچه لباسم، کفن کن یا در پارچه سید مصر و برد یمانی، کفن بسیار گران بر من مپوش، مرا بردارید و ببرید تا بر لب گورم نهید اول کسی که بر من رحمت فرستد خداست جل جلاله از بالای عرش خود سپس جبرییل و میکاییل و اسرافیل در صفوف فرشته ها که جز خدا شمار آنها را نداند نماز بر من گزارند. (27)

27) امالی شیخ صدوق، ص 634- 633.