قال الباقر علیه السلام:
والله لایلح عبد مؤمن علی الله عزوجل فی حاجته الا قضاها له.(494)
بخدا سوگند الحاح و التجا نمی کند بنده مؤمن بدرگاه خداوند برای گرفتن حاجت خود، مگر اینکه آن حاجت برآورده است.
قسم بذات خدا بنده بهر حاجت خویش - نکرده کوشش و اصرار سخت با دل ریش
مگر زرحمت حق حاجتش روا گردد - چنانکه هر که بکوبد دری سرآید پیش

494) اصول کافی، ج 2، ص 475