الباب الثامن فضل الصلاة فی مسجد الکوفة و مسجد سهلة و ثواب ذلک
حدیث اوّل:
1 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ مَتٍّ الْجَوْهَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ یَحْیَی بْنِ عِمْرَانَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَدِیدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ أَنَّ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ ع أَتَی مَسْجِدَ الْکُوفَةِ عَمْداً مِنَ الْمَدِینَةِ فَصَلَّی فِیهِ رَکْعَتَیْنِ ثُمَّ جَاءَ حَتَّی رَکِبَ رَاحِلَتَهُ وَ أَخَذَ الطَّرِیقَ
ترجمه:
محمّد بن حسین بن متّ جوهری از محمّد بن احمد بن یحیی بن عمران، از احمد بن حسن، از محمّد بن حسین از علی بن حدید از محمّد بن سنان، از عمرو بن خالد، از ابو حمزه ثمالی نقل کرده که گفت:
حضرت علی بن الحسین علیه السّلام با قصد و نیت از مدینه خارج شده و به مسجد کوفه داخل شدند پس در آن دو رکعت نماز خوانده سپس از مسجد بیرون رفته تا بر مرکب خود سوار شده و طی طریق فرمودند.
حدیث دوّم:
2 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ یُونُسَ عَنْ سُلَیْمَانَ بن [زائد مَوْلَی طِرْبَالٍ وَ غَیْرِهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع نَفَقَةُ دِرْهَمٍ بِالْکُوفَةِ تُحْسَبُ بِمِائَتَیْ [بِمِائَةِ ]دِرْهَمٍ فِیمَا سِوَاهُ وَ رَکْعَتَانِ فِیهَا تُحْسَبُ بِمِائَةِ رَکْعَةٍ
ترجمه:
پدرم رحمة الله علیه، از سعد بن عبد الله و او از محمد بن حسین و او از محمّد بن اسماعیل بن بزیع و او از منصور بن یونس و او از سلیمان بن مولی طربال و غیر او نقل کرده که گفت:
حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
یک درهم در کوفه خرج نمودن معادل با دویست درهم در غیر آن بوده و دو رکعت نماز در آن مساوی با صد رکعت نماز در غیر آن می باشد.
حدیث سوّم:
3 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ زَکَرِیَّا عَنْ نَجْمِ بْنِ حُطَیْمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی مَسْجِدِ الْکُوفَةِ لَأَعَدُّوا لَهُ الزَّادَ وَ الرَّاحِلَةَ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ وَ قَالَ صَلَاةٌ فَرِیضَةٌ فِیهِ تَعْدِلُ حِجَّةً وَ نَافِلَةٌ فِیهِ تَعْدِلُ عُمْرَةً
ترجمه:
محمد بن حسن صفّار از احمد بن محمّد بن حسن بن علیّ بن فضّال از ابراهیم بن محمّد، از فضل بن زکریّا از نجم بن حطیم از حضرت ابی جعفر علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:
اگر مردم به فضیلتی که در مسجد کوفه است واقف بودند از راه دور توشه برداشته و بر مرکب سوار شده و به آنجا می رفتند و سپس فرمودند:
یک فریضه در آن به جا آوردن مساوی با یک حج بوده و یک نافله در آن خواندن معادل با یک عمره می باشد
حدیث چهارم:
4 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِی هَاشِمٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ صَلَاةٌ فِی مَسْجِدِ الْکُوفَةِ الْفَرِیضَةُ تَعْدِلُ حِجَّةً مَقْبُولَةً وَ التَّطَوُّعُ فِیهِ تَعْدِلُ عُمْرَةً مَقْبُولَةً
ترجمه:
محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حمیری از پدرش از کسی که برای او حدیث را نقل نموده از عبد الرّحمن بن ابی هاشم، از داود ابن فرقد، از حضرت ابی جعفر علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
یک نماز واجب در مسجد کوفه معادل با یک حج مقبول بوده و یک نماز مستحبی در آن برابر با یک عمره قبول شده می باشد.
حدیث پنجم:
5 حَدَّثَنِی الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ سَلَّامِ بْنِ أَبِی عَمْرَةَ عَنْ سَعْدِ بْنِ طَرِیفٍ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ عَنْ عَلِیٍّ ع قَالَ النَّافِلَةُ فِی هَذَا الْمَسْجِدِ تَعْدِلُ عُمْرَةً مَعَ النَّبِیِّ ص وَ الْفَرِیضَةُ فِیهِ تَعْدِلُ حِجَّةً مَعَ النَّبِیِّ ص وَ قَدْ صَلَّی فِیهِ أَلْفُ نَبِیٍّ وَ أَلْفُ وَصِیٍ
ترجمه:
حسن بن عبد اللَّه بن محمّد از پدرش، از حسن بن محبوب، از عبد اللَّه بن جبله، از سلام بن ابی عمره، از سعد بن طریف، از اصبغ بن نباته از مولانا علی علیه السّلام نقل نموده که حضرت فرمودند:
نماز نافله در این مسجد معادل با انجام عمره در معیّت رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم بوده و ناز واجب در آن مساوی با انجام حجّ با رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم می باشد، در این مسجد هزار پیغمبر و هزار وصیّ پیامبر نماز خوانده اند.
حدیث ششم:
6 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَ تُصَلِّی الصَّلَاةَ کُلَّهَا فِی مَسْجِدِ الْکُوفَةِ قُلْتُ لَا قَالَ أَمَا لَوْ کُنْتُ بِحَضْرَتِهِ لَرَجَوْتُ أَنْ لَا تَفُوتَنِی فِیهِ صَلَاةٌ قَالَ وَ تَدْرِی مَا فَضْلُهُ قُلْتُ لَا قَالَ مَا مِنْ عَبْدٍ صَالِحٍ وَ لَا نَبِیٍّ إِلَّا وَ قَدْ صَلَّی فِی مَسْجِدِ الْکُوفَانِ حَتَّی إنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص لَمَّا أُسْرِیَ بِهِ قَالَ لَهُ جَبْرَئِیلُ ع أَ تَدْرِی أَیْنَ أَنْتَ السَّاعَةَ یَا مُحَمَّدُ قَالَ لَا قَالَ أَنْتَ مُقَابِلُ مَسْجِدِ کُوفَانَ فَقَالَ اسْتَأْذِنْ رَبَّکَ حَتَّی أَهْبِطَ فَأُصَلِّیَ فِیهِ فَاسْتَأْذَنَ فَأَذِنَ لَهُ فَهَبَطَ فَصَلَّی فِیهِ رَکْعَتَیْنِ وَ إِنَّ الصَّلَاةَ الْمَکْتُوبَةَ فِیهِ تَعْدِلُ بِأَلْفِ صَلَاةٍ وَ إِنَّ النَّافِلَةَ فِیهِ تَعْدِلُ بِخَمْسِ مِائَةِ صَلَاةٍ وَ إِنَّ مُقَدَّمَهُ [قِبْلَتَهُ ]لَرَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ وَ إِنَّ مَیْمَنَتَهُ رَوْضَةٌ
مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ وَ إِنَّ مَیْسَرَتَهُ رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ وَ إِنَّ مُؤَخَّرَهُ رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ وَ إِنَّ الْجُلُوسَ فِیهِ بِغَیْرِ صَلَاةٍ وَ لَا ذِکْرٍ لَعِبَادَةٌ وَ لَوْ عَلِمَ النَّاسُ مَا فِیهِ لَأَتَوْهُ وَ لَوْ حَبْواً
ترجمه:
محمد بن حسن از محمّد بن الحسن الصفّار، از احمد بن محمّد بن عیسی، از عمرو بن عثمان از کسی که برای او حدیث را نقل نموده از هارون بن خارجه، وی می گوید:
حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
آیا تمام نمازهایت را در مسجد کوفه می خوانی؟
عرض کردم: خیر حضرت فرمودند:
من اگر در آنجا حاضر باشم امیدوارم که هیچ نمازی از من در آن مسجد فوت نشود و سپس فرمودند:
آیا فضیلت نماز در این مسجد را می دانی عرض کردم: خیر.
حضرت فرمودند:
هیچ بنده صالح و پیامبری نبوده مگر آنکه در مسجد کوفه نماز گزارده است
حتّی رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم وقتی به معراج رفتند جبرئیل علیه السّلام به ایشان عرض نمود:
آیا نمی دانی در این ساعت به کجا آمده ای؟
حضرت فرمودند: خیر عرضه داشت: شما در مقابل مسجد کوفه قرار گرفته اید.
حضرت فرمودند: از پروردگارت اذن بگیر تا به آن فرود آمده و در آن نماز بگذارم. پس جبرئیل از حقتعالی استیذان نمود و حقتعالی هم به او اذن داد.
پس پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم به مسجد فرود آمده و در آن دو رکعت نماز خواندند.
باید توجه داشت که یک نماز واجب در آن معادل با هزار نماز در جاهای دیگر است و یک نماز نافله در آن مساوی با پانصد نمازی است که در اماکن دیگر خوانده شود.
قبله این مسجد بستانی است از بساتین بهشت و نیز قسمت راست آن بستان دیگری است که از بساتین بهشت چنانچه طرف چپ آن نیز بستان دیگری محسوب می شود از بساتین بهشت نشستن در این مسجد بدون اینکه نماز بخوانند یا ذکری بگویند عبادت می باشد و اگر مردم فضیلتی را که در این مسجد است می دانستند مسلّما به آن حاضر گشته اگر چه به روش اطفال روی دست و شکم راه رفته و خود را روی زمین بکشند.
حدیث هفتم:
7 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ ظَرِیفِ بْنِ نَاصِحٍ عَنْ خَالِدٍ الْقَلَانِسِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ صَلَاةٌ فِی مَسْجِدِ الْکُوفَةِ بِأَلْفِ صَلَاةٍ
ترجمه:
محمّد بن الحسن بن علی بن مهزیار از پدرش، از جدّش علی بن مهزیار از حسن بن سعید، از ظریف بن ناصح، از خالد قلانسی، وی می گوید:
از امام صادق علیه السّلام شنیدم که می فرمودند:
یک نماز در مسجد کوفه معادل است با هزار نماز.
حدیث هشتم:
8 وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَکَّةُ حَرَمُ اللَّهِ وَ حَرَمُ رَسُولِهِ وَ حَرَمُ عَلِیٍّ الصَّلَاةُ فِیهَا بِمِائَةِ أَلْفِ صَلَاةٍ وَ الدِّرْهَمُ فِیهَا بِمِائَةِ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ الْمَدِینَةُ حَرَمُ اللَّهِ وَ حَرَمُ رَسُولِهِ ص وَ حَرَمُ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع الصَّلَاةُ [فِیهَا ]فِی مَسْجِدِهَا بِعَشَرَةِ أَلْفِ صَلَاةٍ وَ الدِّرْهَمُ فِیهَا بِعَشَرَةِ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ الْکُوفَةُ حَرَمُ اللَّهِ وَ حَرَمُ رَسُولِهِ ص وَ حَرَمُ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٍّ ع الصَّلَاةُ فِی مَسْجِدِهَا بِأَلْفِ صَلَاةٍ
ترجمه:
با همین اسنادی که گذشت از حضرت امام صادق علیه السّلام نقل شده که فرمودند:
مکّه حرم خدا و رسول او و مولانا علی بن ابی طالب علیه السّلام می باشد، یک نماز در آن معادل با صد هزار نماز بوده و یک درهم در آن انفاق کردن برابر با صد هزار درهم می باشد.
و مدینه منوّره حرم خدا و رسولش صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم و حرم امیر المؤمنین علیه السّلام می باشد یک نماز در مسجد آن معادل با ده هزار نماز بوده و یک درهم انفاق کردن در آن برابر با ده هزار درهم می باشد.
و کوفه حرم خدا و رسولش صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم و حرم امیر المؤمنین علی علیه السّلام می باشد، یک نماز در مسجد آن معادل با هزار نماز می باشد.
حدیث نهم:
9 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ مَتٍّ الْجَوْهَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِی مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدُّ مَسْجِدِ السَّهْلَةِ الرَّوْحَاءُ
ترجمه:
محمّد بن الحسین بن مت الجوهری، از محمّد بن احمد بن یحیی، از احمد بن محمّد، از ابی محمّد، از علی بن اسباط، از برخی اصحابمان، از مولانا ابی عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
حدّ مسجد سهله روحاء می باشد.
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِیدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ مِثْلَهُ
ترجمه:
محمّد بن حسن بن احمد بن ولید، از محمّد بن حسن صفّار، از محمّد بن حسین، از علی بن اسباط مثل روایت سابق را نقل کرده است.
حدیث دهم:
10 حَدَّثَنِی أَخِی عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ قُولَوَیْهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِیسَ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ مُوسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسَی الْخَشَّابِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ عَمِّهِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ کَثِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ لِأَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ یَا أَبَا حَمْزَةَ هَلْ شَهِدْتَ عَمِّی لَیْلَةَ خَرَجَ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَهَلْ صَلَّی فِی مَسْجِدِ سُهَیْلٍ قَالَ وَ أَیْنَ مَسْجِدُ سُهَیْلٍ لَعَلَّکَ تَعْنِی مَسْجِدَ السَّهْلَةِ قَالَ نَعَمْ قَالَ أَمَا إِنَّهُ لَوْ صَلَّی فِیهِ رَکْعَتَیْنِ- ثُمَّ اسْتَجَارَ اللَّهَ لَأَجَارَهُ سَنَةً فَقَالَ لَهُ أَبُو حَمْزَةَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی هَذَا مَسْجِدُ السَّهْلَةِ قَالَ نَعَمْ فِیهِ بَیْتُ إِبْرَاهِیمَ الَّذِی کَانَ یَأْتِی مِنْهُ إِلَی الْعَمَالِقَةِ وَ فِیهِ بَیْتُ إِدْرِیسَ الَّذِی کَانَ یَخِیطُ فِیهِ وَ فِیهِ مُنَاخُ الرَّاکِبِ وَ فِیهِ صَخْرَةٌ خَضْرَاءُ فِیهَا صُوَرُ الْأَنْبِیَاءِ [صُورَةُ جَمِیعِ النَّبِیِّینَ ]وَ تَحْتَ الصَّخْرَةِ الطِّینَةُ الَّتِی خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهَا النَّبِیِّینَ وَ فِیهَا الْمِعْرَاجُ وَ هُوَ الْفَارُوقُ الْأَعْظَمُ مَوْضِعٌ مِنْهُ وَ هُوَ مَمَرُّ النَّاسِ وَ هُوَ مِنْ کُوفَانَ وَ فِیهِ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ وَ إِلَیْهِ الْمَحْشَرُ یُحْشَرُ مِنْ جَانِبِهِ سَبْعُونَ أَلْفاً- یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ ... بِغَیْرِ حِسابٍ أُولَئِکَ الَّذِینَ أفلح [أَفْلَجَ اللَّهُ حُجَجَهُمْ وَ ضَاعَفَ نِعَمَهُمْ فَإِنَّهُمُ الْمُسْتَبِقُونَ الْفَائِزُونَ الْقَانِتُونَ یُحِبُّونَ أَنْ یَدْرَءُوا عَنْ أَنْفُسِهِمُ الْمَفْخَرَ وَ یُحَلَّوْنَ بِعَدْلِ اللَّهِ عَنْ لِقَائِهِ وَ أَسْرَعُوا فِی الطَّاعَةِ فَعَمِلُوا وَ عَلِمُوا أَنَّ اللَّهَ بِما یَعْمَلُونَ بَصِیرٌ لَیْسَ عَلَیْهِمْ حِسَابٌ وَ لَا عَذَابٌ یُذْهِبُ الضِّغْنَ یُطَهِّرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ مِنْ وَسَطِهِ سَارَ جَبَلُ الْأَهْوَازِ وَ قَدْ أَتَی عَلَیْهِ زَمَانٌ وَ هُوَ مَعْمُورٌ
ترجمه:
برادرم علی بن محمّد بن قولویه، از احمد بن ادریس بن احمد، از عمران بن موسی، از حسن بن موسی الخشاب از علی بن حسان، از عمویش عبد الرّحمن بن کثیر، از ابی عبد اللَّه علیه السّلام، وی می گوید از امام صادق علیه السّلام شنیدم که به ابی حمزه ثمالی می فرمودند:
ای ابا حمزه آیا شاهد بودی عمویم شب خارج گردید؟
ابو حمزه گفت: بلی.
حضرت فرمودند:
آیا وی در مسجد سهیل نماز گذارد؟
ابو حمزه گفت: مسجد سهیل کجا است؟ شاهد مقصودتان مسجد سهله است حضرت فرمودند.
بلی، سپس فرمودند:
حقّا اگر وی (یعنی عموی امام صادق علیه السّلام که زید بن علی بن الحسین علیهما السّلام باشد) در آن مسجد دو رکعت نماز می خواند سپس از خداوند پناه می خواست حقتعالی او را برای یک سال پناه می داد.
ابو حمزه محضر مبارکش عرض کرد:
پدر و مادرم فدایت شوند، این مسجدی که توصیفاتش را بیان فرمودید آیا مسجد سهله است؟ حضرت فرمودند:
بلی، در آن مسکن و منزل جناب ابراهیم علیه السّلام بوده که از آن بطرف عمالقه می رفت و ایشان را ارشاد می فرمود و نیز در آن منزل ادریس علیه السّلام است که در آن به خیاطت و دوزندگی اشتغال داشت و همچنین در آن استراحت گاه سواران و سنگ سبزی که در آن صورت و شمایل انبیاء نقش بسته شده می باشد و در زیر این سنگ گلی هست که خداوند عزّ و جل انبیاء را از آن آفریده و از این مکان و بمنزل معراج صورت گرفته و آن مکان به فاروق اعظم نامیده شده و آن محلّ عبور و مرور مردم به طرف محشر بوده و از کوفه محسوب می شود و دمیدن در صور در همین مکان واقع می شود و از همین مکان به محشر راه پیدا شده و هفتاد هزار نفر محشور گشته و از همین مکان به طرف بهشت بدون حساب رهسپار گردیده و داخل آن می شوند، ایشان کسانی هستند که حقتعالی آنها را رستگار نموده و نعمتهایش بر ایشان را مضاعف کرده است، ایشان در ورود به بهشت بر یک دیگر سبقت و پیشی می گیرند، رستگاران و امیدواران به رحمت حق بوده، دوست دارند فخر و کبر را از خود دور کنند، ایشان کسانی هستند که عدل حق تعالی آنها را از ملاقات پروردگارشان ترسان و خائف نموده، دیگر از اوصاف ایشان آن است که در طاعت و فرمان برادری حق شتاب نموده و طریق عمل را پیش گرفته و می دانند که خداوند متعال به آنچه انجام می دهند بصیر و آگاه است، حسابی بر ایشان نبوده چنانچه عذاب و مؤاخذه ای متوجه ایشان نمی باشد.
این مکان کینه را از دل ها برده و مؤمنین را از هر گونه آلودگی پاک می نماید، و از وسط آن کوه اهواز (در برخی نسخ «اهوان» ضبط شده) رد شده و روزگاری بر آن گذشته که در طی آن این مکان معمور و آباد بوده است.
مترجم گوید:
همان طوری که مرحوم علامه مجلسی عطّر اللَّه مرقده در بحار فرموده الفاظ این حدیث از غلط و سقم خالی نمی باشد.
حدیث یازدهم:
11 حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الرَّازِیِّ الْجَامُورَانِیِّ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ أَبِیهِ سَیْفٍ عَنْ أَبِی بَکْرٍ الْحَضْرَمِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَوْ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ أَیُّ بِقَاعِ الْأَرْضِ أَفْضَلُ بَعْدَ حَرَمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ حَرَمِ رَسُولِهِ ص فَقَالَ الْکُوفَةُ یَا أَبَا بَکْرٍ هِیَ الزَّکِیَّةُ الطَّاهِرَةُ فِیهَا قُبُورُ النَّبِیِّینَ الْمُرْسَلِینَ وَ قُبُورُ غَیْرِ الْمُرْسَلِینَ وَ الْأَوْصِیَاءِ الصَّادِقِینَ وَ فِیهَا مَسْجِدُ سُهَیْلٍ الَّذِی لَمْ یَبْعَثِ اللَّهُ نَبِیّاً إِلَّا وَ قَدْ صَلَّی فِیهِ وَ مِنْهَا یَظْهَرُ عَدْلُ اللَّهِ وَ فِیهَا یَکُونُ قَائِمُهُ وَ الْقُوَّامُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هِیَ مَنَازِلُ النَّبِیِّینَ وَ الْأَوْصِیَاءِ وَ الصَّالِحِینَ
ترجمه:
پدرم از سعد بن عبد اللَّه و او از ابی عبد اللَّه محمّد بن ابی عبد اللَّه رازی جامورانی و او از حسین بن سیف بن عمیره و او از پدرش سیف و او از ابی بکر خضرمی و او از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام یا ابو جعفر علیه السّلام نقل نموده، می گوید:
محضر مبارکش عرضه داشتم: بعد از حرم خداوند عزّ و جل و حرم رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم چه مکانی از زمین از امکنه دیگر برتر و اشرف می باشد؟
حضرت فرمودند:
ای ابو بکر، آن زمین کوفه می باشد، این زمین پاک و پاکیزه بوده و در آن قبور انبیاء مرسل و غیر مرسل و اوصیاء انبیاء بوده و در آن مسجد سهیل قرار دارد، از خصوصیات این مسجد آن است که حق تعالی هیچ پیغمبری را مبعوث نفرموده مگر آنکه وی در آن نماز خوانده است و نیز از آن عدل الهی ظاهر و آشکار می گردد و در آن قائم حق تعالی قیام نموده و پس از آن عدالت را بر پای می فرماید، در این زمین منازل انبیاء و اوصیاء صالح می باشد.
حدیث دوازدهم:
12 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ قَالَ کُنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع فَدَخَلَ عَلَیْهِ رَجُلٌ فَسَلَّمَ وَ جَلَسَ فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع مِنْ أَیِّ الْبِلَادِ أَنْتَ فَقَالَ الرَّجُلُ أَنَا مِنْ أَهْلِ الْکُوفَةِ وَ أَنَا لَکَ مُحِبٌّ مُوَالٍ قَالَ فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع أَ تُصَلِّی فِی مَسْجِدِ الْکُوفَةِ کُلَّ صَلَاتِکَ قَالَ الرَّجُلُ لَا فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّکَ لَمَحْرُومٌ مِنَ الْخَیْرِ قَالَ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع أَ تَغْتَسِلُ کُلَّ یَوْمٍ مِنْ فُرَاتِکُمْ مَرَّةً قَالَ لَا- قَالَ فَفِی کُلِّ جُمْعَةٍ فَقَالَ لَا قَالَ فَفِی کُلِّ شَهْرٍ قَالَ لَا قَالَ فَفِی کُلِّ سَنَةٍ قَالَ لَا فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّکَ لَمَحْرُومٌ مِنَ الْخَیْرِ قَالَ ثُمَّ قَالَ أَ تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ جُمْعَةٍ قَالَ لَا قَالَ فَفِی کُلِّ شَهْرٍ قَالَ لَا قَالَ فَفِی کُلِّ سَنَةٍ قَالَ لَا فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّکَ لَمَحْرُومٌ مِنَ الْخَیْرِ
ترجمه:
محمّد حسن بن علی بن مهزیار، از پدرش، از جدّش، از حسن بن محبوب، از حنان بن سدیر نقل نموده، وی می گوید:
محضر مبارک حضرت ابی جعفر علیه السّلام بودم که شخصی داخل شد و به آن جناب سلام نمود و نشست حضرت به او فرمودند:
از کدام دیار هستی؟
عرض کرد: از اهل کوفه بوده و دوست دار شما می باشم.
راوی می گوید: حضرت به او فرمودند:
آیا تمام نمازهایت را در مسجد کوفه می خوانی؟
عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند:
حقا که از خیر محروم هستی، سپس فرمودند:
آیا هر روز یک مرتبه از فرات غسل می کنی.
عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند:
آیا در هر جمعه چه طور؟
عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند: در هر ماه چطور، عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند: در هر سال چه طور؟
عرض کرد: خیر حضرت فرمودند: در هر ماه چطور؟
عرض کرد: خیر حضرت فرمودند:
حقا که از خیر محروم می باشی.
راوی می گوید: حضرت سپس به او فرمود:
آیا قبر حضرت امام حسین علیه السّلام را در هر جمعه زیارت می نمائی؟
عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند:
در هر ماه چه طور؟
عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند:
در هر سال چه طور؟
عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند:
حقّا که از خیر محروم می باشی.
حدیث سیزدهم:
13 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِی عُبَیْدَةَ الْحَذَّاءِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لَا تَدَعْ یَا أَبَا عُبَیْدَةَ الصَّلَاةَ فِی مَسْجِدِ الْکُوفَةِ وَ لَوْ أَتَیْتَهُ حَبْواً فَإِنَّ الصَّلَاةَ فِیهِ بِسَبْعِینَ صَلَاةً فِی غَیْرِهِ مِنَ الْمَسَاجِدِ
ترجمه:
محمّد بن حسن بن علی بن مهزیار، از پدرش، از جدّش علی بن مهزیار، از حسن بن محبوب، از علی بن رئاب از ابی عبیده حذّاء، وی می گوید:
حضرت ابو جعفر علیه السّلام فرمودند:
ای ابو عبیده نماز در مسجد کوفه را ترک مکن و حتما به آن مسجد برو و در آن اداء نماز کن اگر چه به روش اطفال روی دست و شکم حرکت کرده و خود را روی زمین بکشی چه آنکه یک نماز در آن معادل و مساوی با هفتاد نماز در مساجد دیگری می باشد.
حدیث چهاردهم:
14 حَدَّثَنِی أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَیْنِ الْعَسْکَرِیُّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع یَقُولُ الصَّلَاةُ فِی مَسْجِدِ الْکُوفَةِ فُرَادَی أَفْضَلُ مِنْ سَبْعِینَ صَلَاةً فِی غَیْرِهِ جَمَاعَةً
ترجمه:
ابو عبد الرحمن محمّد بن احمد بن حسین عسکری از حسن بن علی بن مهزیار، از پدرش، از حسن بن سعید، از محمّد بن سنان نقل کرده که وی گفت:
از حضرت رضا علیه السّلام شنیدم که می فرمودند:
یک نماز فرادی در مسجد کوفه خواندن برتر و با فضیلت تر از هفتاد نماز بطور جماعت خواندن در غیر آن می باشد.
حدیث پانزدهم:
15 وَ عَنْهُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ ظَرِیفِ بْنِ نَاصِحٍ عَنْ خَالِدٍ الْقَلَانِسِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ الصَّلَاةُ فِی مَسْجِدِ الْکُوفَةِ بِأَلْفِ صَلَاةٍ
ترجمه:
ابو عبد الرحمن محمّد بن احمد بن حسین عسکری از حسن بن علی، از پدرش علی بن مهزیار از پدرش، از حسن بن سعید، از ظریف بن ناصح، از خالد قلانسی نقل کرده که وی گفت:
از امام صادق علیه السّلام شنیدم که می فرمود:
یک نماز در مسجد کوفه معادل با هزار نماز در غیر آن می باشد.
حدیث شانزدهم:
16 حَدَّثَنِی أَبِی وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ جَمِیعاً عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیِّ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَخِیهِ عَلِیٍّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ فُضَیْلٍ الْأَعْوَرِ عَنْ لَیْثِ بْنِ أَبِی سُلَیْمٍ قَالَ اسْتَقْبَلْتُهُ وَ قَدْ صَلَّی النَّاسُ الْعَصْرَ- فَقَالَ إِنِّی لَمْ أُصَلِّ الظُّهْرَ بَعْدُ فَلَا تَحْبِسْنِی وَ امْضِ رَاشِداً قَالَ قُلْتُ لِمَ أَخَّرْتَهَا إِلَی السَّاعَةِ قَالَ کَانَتْ لِی حَاجَةٌ فِی السُّوقِ فَأَخَّرْتُ الصَّلَاةَ حَتَّی أُصَلِّیَ فِی الْمَسْجِدِ- لِلْفَضْلِ الَّذِی بَلَغَنِی فِیهِ قَالَ فَرَجَعْتُ فَقُلْتُ أَیَّ شَیْ ءٍ رُوِّیتَ فِیهِ قَالَ أَخْبَرَنِی فُلَانٌ عَنْ فُلَانٍ عَنْ عَائِشَةَ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ عُرِجَ بِی إِلَی السَّمَاءِ وَ إِنِّی هَبَطْتُ إِلَی الْأَرْضِ فَأُهْبِطْتُ إِلَی مَسْجِدِ أَبِی نُوحٍ ع وَ أَبِی إِبْرَاهِیمَ وَ هُوَ مَسْجِدُ الْکُوفَةِ فَصَلَّیْتُ فِیهِ رَکْعَتَیْنِ قَالَ ثُمَّ قَالَتْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ الصَّلَاةَ الْمَفْرُوضَةَ فِیهِ تَعْدِلُ حِجَّةً مَبْرُورَةً وَ النَّافِلَةَ تَعْدِلُ عُمْرَةً مَبْرُورَةً
ترجمه:
پدرم و محمّد بن عبد اللَّه جمیعا از عبد اللَّه بن جعفر حمیری، از ابراهیم بن مهزیار، از برادرش علی، از حسن بن سعید از علی بن حکم، از فضیل اعور، از لیث بن ابی سلیم نقل کرده که وی می گفت:
نزد او رفتم در حالی که مردم نماز عصر را خوانده بودند، وی فرمود:
من هنوز نماز ظهر را نخوانده ام پس مرا معطّل مکن و از خواندن نماز باز مدار و برو ان شاء اللَّه موفّق باشی.
راوی می گوید:
عرض کردم چرا نمازتان را به تأخیر انداخته و تا این ساعت نخوانده اید؟
فرمود:
در بازار کاری داشتم لذا خواندن نماز را به تأخیر انداخته تا آن را در این مسجد نخوانم زیرا فضیلتی که راجع به خواندن نماز در این مسجدت به سمعم رسیده بود مرا بر این داشت.
راوی می گوید:
دو مرتبه به سؤال و پرسش برگشته و عرض کردم:
چه روایتی در این زمینه به شما رسیده؟
فرمود:
فلانی از فلانی از عائشه به من خبر داد که وی گفت:
از رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم شنیدم که می فرمودند.
زمانی که من را به آسمان عروج می دادند بناشد به زمین فرود آیم پس من به مسجد ابی نوح علیه السّلام و ابی ابراهیم که همان مسجد کوفه است نزول نموده و در آن دو رکعت نماز خواندم ...
سپس راوی می گوید عائشه گفت:
رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند:
یک نماز واجب در آن مسجد خواندن معادل با حج مقبول بوده و یک نافله خواندن در آن مساوی با یک عمره قبول شده می باشد.
حدیث هفدهم:
17 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَجْلَانَ عَنْ مَالِکِ بْنِ ضَمْرَةَ الرَّوَّاسِیِّ [الْعَنْبَرِیِّ ]قَالَ قَالَ لِی أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع أَ تَخْرُجُ إِلَی الْمَسْجِدِ الَّذِی فِی ظَهْرِ دَارِکَ تُصَلِّی فِیهِ فَقُلْتُ لَهُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ذَاکَ مَسْجِدٌ تُصَلِّی فِیهِ النَّاسُ [النِّسَاءُ ]فَقَالَ لِی یَا مَالِکُ ذَاکَ مَسْجِدٌ مَا أَتَاهُ مَکْرُوبٌ قَطُّ فَصَلَّی فِیهِ فَدَعَا اللَّهَ إِلَّا فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ- وَ أَعْطَاهُ حَاجَتَهُ فَقَالَ مَالِکٌ فَوَ اللَّهِ مَا أَتَیْتُهُ وَ لَا صَلَّیْتُ فِیهِ فَلَمَّا کَانَ لَیْلَةٌ أَصَابَنِی أَمْرٌ اغْتَمَمْتُ مِنْهُ فَذَکَرْتُ قَوْلَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ قُمْتُ فِی اللَّیْلِ وَ انْتَعَلْتُ فَتَوَضَّأْتُ وَ خَرَجْتُ فَإِذَا عَلَی بَابِی مِصْبَاحٌ فَمَرَّ قُدَّامِی وَ مَرَرْتُ حَتَّی انْتَهَیْتُ إِلَی الْمَسْجِدِ فَوَقَفَ بَیْنَ یَدَیَّ وَ کُنْتُ أُصَلِّی فَلَمَّا فَرَغْتُ انْتَعَلْتُ وَ انْصَرَفْتُ- فَمَرَّ قُدَّامِی حَتَّی انْتَهَیْتُ إِلَی الْبَابِ فَلَمَّا أَنْ دَخَلْتُ ذَهَبَ فَمَا خَرَجْتُ لَیْلَةً بَعْدَ ذَلِکَ إِلَّا وَجَدْتُ الْمِصْبَاحَ عَلَی بَابِی وَ قَضَی اللَّهُ حَاجَتِی
ترجمه:
محمّد بن حسن بن مهزیار از پدرش از جدّش علیّ بن مهزیار، از عثمان بن عیسی، از محمّد بن عجلان، از مالک بن ضمره رواسی (عنبری نسخه بدل) نقل نموده که وی گفت:
امیر المؤمنین علیه السّلام به من فرمودند:
آیا به مسجدی که پشت خانه ات هست می روی و نماز در آن می خوانی؟
محضر مبارک عرض کردم:
یا امیر المؤمنین در آن مسجد زنان نماز می گذارند.
حضرت فرمودند:
ای مالک محزون و غمگینی هرگز به این مسجد داخل نشده که در آن نماز خوانده و برای رفع حزن و غمش دعاء نموده باشد مگر آنکه حق تعالی حزنش را بر طرف و غمش را زائل کرده و خواسته اش را به او عطا فرموده.
مالک می گوید: به خدا قسم به آن مسجد نرفته و در آن نماز نخواندم تا شبی که گرفتار ناراحتی شده و بخاطر آن غم و اندوه مرا فرا گرفت پس فرموده امیر المؤمنین علیه السّلام بیادم آمد لا جرم در همان وقت شب بر خواسته و نعلینی به پا کرده و وضوء ساخته و از منزل خارج گشتم ناگهان درب منزل چراغی دیدم روشن که جلو من در حرکت است و من نیز در روشنائی آن گام برداشته تا به مسجد رسیدم در این هنگام چراغ از حرکت ایستاد و در جلو من متوقف گردید من به مسجد داخل شده و در آن نماز گزاردم و پس از فراغت از آن نعلین ها را به پاکرده و به منزل برگشتم در مراجعت همچنان چراغ را روشن و جلو خود در حرکت دیدم در پرتو آن قدم برداشته تا به درب منزل رسیدم و چون داخل خانه شدم چراغ از نظرم محو گشت و از آن شب به بعد هر شبی که به مسجد می رفتم چراغ را در منزل روشن می دیدم و حق تعالی حاجت و خواسته من را بر آورده فرمود.
حیث هیجدهم:
18 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو یُوسُفَ یَعْقُوبُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ مِنْ وُلْدِ أَبِی فَاطِمَةَ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ زَیْدٍ مَوْلَی عَبْدِ اللَّهِ بْنِ یَحْیَی الْکَاهِلِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ جَاءَ رَجُلٌ إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ هُوَ فِی مَسْجِدِ الْکُوفَةِ فَقَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ- فَرَدَّ عَلَیْهِ السَّلَامَ فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی أَرَدْتُ الْمَسْجِدَ الْأَقْصَی فَأَرَدْتُ أَنْ أُسَلِّمَ عَلَیْکَ وَ أُوَدِّعَکَ فَقَالَ أَیَّ شَیْ ءٍ أَرَدْتَ بِذَلِکَ فَقَالَ الْفَضْلَ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ فَبِعْ رَاحِلَتَکَ وَ کُلْ زَادَکَ وَ صَلِّ فِی هَذَا الْمَسْجِدِ فَإِنَّ الصَّلَاةَ الْمَکْتُوبَةَ فِیهِ حِجَّةٌ مَبْرُورَةٌ وَ النَّافِلَةَ عُمْرَةٌ مَبْرُورَةٌ وَ الْبَرَکَةُ مِنْهُ عَلَی اثْنَیْ عَشَرَ مِیلًا یَمِینُهُ یُمْنٌ وَ یُسْرَاهُ مَکْرٌ وَ فِی وَسَطِهِ عَیْنٌ مِنْ دُهْنٍ وَ عَیْنٌ مِنْ لَبَنٍ وَ عَیْنٌ مِنْ مَاءٍ شَرَاباً لِلْمُؤْمِنِینَ وَ عَیْنٌ مِنْ مَاءٍ طَهُورٌ لِلْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ سَارَتْ سَفِینَةُ نُوحٍ وَ کَانَ فِیهِ نَسْرٌ وَ یَغُوثُ وَ یَعُوقُ وَ صَلَّی فِیهِ سَبْعُونَ نَبِیّاً وَ سَبْعُونَ وَصِیّاً أَنَا أَحَدُهُمْ وَ قَالَ بِیَدِهِ فِی صَدْرِهِ مَا دَعَا فِیهِ مَکْرُوبٌ بِمَسْأَلَةٍ فِی حَاجَةٍ مِنَ الْحَوَائِجِ إِلَّا أَجَابَهُ اللَّهُ وَ فَرَّجَ عَنْهُ کَرْبَهُ
ترجمه:
پدرم علیه الرحمه از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی نقل نموده، وی گفت:
ابو یوسف یعقوب بن عبد اللَّه که از فرزندان ابی فاطمه است برایم نقل نمود از اسماعیل بن زید که مولای عبد اللَّه بن یحیی کاهلی است و او از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام روایت کرد که آن جناب فرمودند:
شخصی محضر مبارک امیر المؤمنین علیه السّلام رسید در حالی که آن حضرت در مسجد کوفه نزول اجلال داشتند بر حضرتش سلام کرد و گفت:
السّلام علیک یا امیر المؤمنین و رحمة الله و برکاته.
حضرت جواب سلامش را دادند.
وی عرض کرد: فدایت شوم عازم مسجد اقصی بودم گفتم ابتداء خدمت شما آمده سلام عرض کرده و با شما وداع نمایم.
حضرت فرمودند:
قصدت از رفتن به آن مسجد چیست؟
عرضه داشت: فدایت شوم درک فضیلت آن مسجد.
حضرت فرمودند:
مرکبت را بفروش و توشه ات را تناول کن و در همین مسجد نماز بگذار و نیازی به آن مسجد نیست زیرا یک نماز واجب در اینجا خواندن معادل با یک حجّ قبول شده بوده و یک نماز نافله گزاردن مساوی و برابر است با یک عمره مقبول، برکتی که از این مسجد ناشی می باشد تا فاصله دوازده میلی آن منتشر می باشند، جانب راست آن نیک بختی و برکت بوده و طرف چپش تزویر و فریب و در وسطش چشمه ای از روغن و چشمه ای از شیر و چشمه ای از آبی که شراب است برای مؤمنین و چشمه ای است از آب که برای اهل ایمان طهور و پاکیزه می باشد از همین مکان کشتی نوح علیه السّلام حرکت نمود و در همین مسجد بت های سه گانه یعنی: نسر و یغوث و یعوق بودند و در همین مسجد هفتاد و پیغمبر و هفتاد وصیّ که یکی از آنها من هستم نماز خوانده اند.
سپس در حالی که با دست مبارک اشاره می نمودند فرمودند:
در این مسجد هیچ محزون و مکروبی برای حاجتی از حوائجش دعاء نکرده مگر آنکه حق تعالی حزنش را بر طرف و غمش را زائل و حاجتش را روا ساخته است.
مترجم گوید:
اینکه حضرت فرمودند: بت های سه گانه یعنی: نسر و یغوث و یعوق در این مسجد بودند نه به ملاحظه شرافت مسجد از این رهگذر باشد بلکه اشاره به قدمت آن است که خود فضیلت و اعتباری محسوب می گردد.
