من آسمان غدیرم. شاهد و ناظر بر اجرای بزرگ‏ترین فرمان الهی در سال دهم هجری بودم. من به همراه آفتاب سوزان بر سراسر سرزمین غدیر سایه افکنده بودیم.
کاروانی از دور می ‏آمد، همراه مردان آسمانی. مردم به فرمان حضرت رسول‏ صلی الله علیه وآله در غدیر جمع شدند. اوایل روز بود و هوا بسیار گرم. آن حضرت به اصحاب خاص خود از جمله سلمان، ابوذر، مقداد و عمار امر فرمودند تا زیر چند درخت کهنسال (1) را جارو زده و خار و خاشاک از آن جمع نمایند و آب پاشیده و منبری از سنگ ‏ها و رواندازهای شتران مهیا سازند، منبر آماده گردید. روی آن را با پارچه پوشانده و تزیین کردند. پس از آن‏که نماز ظهر را به جماعت ‏خواندند، به دستور حضرت رسول اکرم ‏صلی الله علیه وآله مولای متقیان علی‏ علیه السلام در سمت راست ایشان و یک پله پایین‏ تر روی منبر قرار گرفتند. پیامبراکرم‏ صلی الله علیه وآله به ایراد سخن پرداختند و از پیوند قرآن و اهل‏بیت‏ علیهم السلام، از ولایت و امامت علی بن ابی‏طالب‏ علیه السلام و فرزندان او تا ولایت و امامت‏ حضرت مهدی (عج) (2) سخن گفتند و من تمام آن لحظات در این فکر بودم که امروز چه اتفاقی خواهد افتاد؟!
آنگاه حضرت فرمودند: ای مردم من در تبلیغ آنچه خدا بر من نازل فرمود کوتاهی نکردم، جبرئیل سه بار بر من نازل شد و هر بار مرا از جانب خدای متعال امر کرد که در این مکان، به هر سفید و سیاهی، از هر قبیله ‏ای، اعلام کنم که پس از من ولی و رپرست‏شما امیرمؤمنان علی‏ علیه السلام است. پس دستان مبارک ایشان را بالا گرفتند. من هنوز گرمای آن دستان را حس می‏کنم. نگاه آن روز پیامبراکرم(ص) هیچ‏گاه از یادم نمی‏رود. در نگاه ایشان هزاران حرف نهفته بود و قصه‏ای از مظلومیت موج می‏زد.
نگاه ایشان می‏گفت: «تو ای آسمان شاهد باش که امروز چه بسیار مردمی با پسر عمویم بیعت می‏کنند و ولایت او را می‏پذیرند، ولی اندکی نمی‏گذرد که این ناسپاسان، حق بیعت‏ خود را اداء نمی‏کنند و جانشین مرا تنها می‏گذارند. پس تو این روز را فراموش نکن و به خاطر داشته باش که این مردم بسیار ناسپاس و حق نشناسند!»
سپس فرمودند: «من کنت مولاه، فهذا علی مولاه. اللهم وال من والاه و عاد من عاداه، وانصر من نصره، واخذل من خذله‏»
پس از بیان این کلمات گوهربار بود که جبرئیل در غدیر نازل شد و این آیه را نازل کرد: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا»: «امروز دین شما را کامل کردم و نعمت‏ خدا را بر شما تمام کردم و دین اسلام را برای شما پسندیدم.»
__________________________
1. طبق بعضی روایات درختی به نام «شوک‏» بوده که تیغ‏های بسیار داشته است و بعضی درخت «اراک‏» نقل نموده‏اند. بحارالانوار، ج 37، ص 159
2. بحارالانوار، جلد 37، ص 206

نوشتن دیدگاه