معاویه به سعد وقاص(50)نامه ای بدین مضمون نوشت:
اما بعد، برادران ما از اهل شورا کسانی که فضایل او را شناخته بودند او را به خلافت برگزیدند، طلحه و زبیر نظیر تو در سوابق دینی بودند به طلب دین عثمان برخاستند و او را یاری دادند. و در این راه ام المومنین عایشه خوار و خفیف شد و وظیفه خود را در دفاع از خون عثمان ادا کرده، تو کارهای طلحه و زبیر و عایشه را ناپسند نشمار، من شورای مسلمین برای انتخاب خلیفه را خواستارم، تو در این کار با من موافقت کن.
سعد بن وقاص در جواب نامه چنین نوشت:
معاویه بداند که خلیفه دوم عمر جمعی را در شورا داخل کرده بود که هر یک از آنها اهلیت و صلاحیت برای خلافت را داشتند و هیچ یک را برای دیگری ترجیح و تفضیل نبود، مگر این که علی بن ابی طالب علیه السلام در میان آن شش نفر دارای فضایل و مناقبی افزون تر از همه بود، اگر طلحه و زبیر بیعت نمی شکستند و جنگ را تدارک نمی کردند بهتر بود. خدای تعالی عایشه را مورد غفران خویش قرار دهد. والسلام
48) کتاب امامت و سیاست 1/118.
49) الامامة و السیاسة 1/119، واقعه صفین، ص 71.
50) الامامة و السیاسة 1/120، واقعه صفین ص 74، تاریخ یعقوبی 2/187.