آنکه شوید زِگُنَه دست به یکبار کجاست    ***    مُحرِم و مَحرَمِ حق باش ببین یار کجاست
بت نمرودی خود را بشکن همچو ابراهیم    ***    تا توان دید گلستان به دل نار کجاست
قرب دلدار طلب آینه یار دل است    ***    جستجو کن بنگر شخصِ گرفتار کجاست
بهر این خلق خدا، دامن خود دام مکن   ***    بیم از آن دار، ببین آه شرر بار کجاست
گر تو با زَرق و ریا رِزق خود افزون کردی    ***   منتظر باش ببین آفت انبار کجاست
می‏کند جود و سخا رفع بلا در دو جهان    ***    حال بنگر به عیان، صاحب ایثار کجاست
نردبان است به دنیا دِرَم و سیم و طلا    ***    گر توان درک کنی پول زیانبار کجاست
در ایثار گشا بر رخ مسکین و فقیر    ***    وقت انفاق مگو درهم و دینار کجاست
هریکی برگ خزان جلوه عمر من و توست    ***    تا به عبرت نگری عیب تو در کار کجاست
چون که فارغ شدی از ما و من و کبر و غرور    ***    چشم جانت نگرد داروی بیمار کجاست
عاقلا، در ره انجام سفر همّت کن    ***    مشتری باش که اقوال بهادار کجاست
از پی حجِّ معانی قدمی مُحرِم شو    ***    تا ببینی که ره روشن و هموار مجاست
چون به یثرب برسی در ره خورشید حجاز    ***    سوی قبله بنگر احمدِ مُختار صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله کجاست
خانه فاطمه(س) گنجینه اوصاف علی علیه ‏السلام است    ***    بنگر بارقه حیدر کرّار علیه ‏السلام کجاست
دل هر اهل دل از نور وَلا می‏بیند    ***    بانوی هر دو جهان، سرور اطهار کجاست
درک کن فاطمه بنت اسد(س) را به بقیع    ***    بین اغیار نگر جلوه انصار کجاست
مددی جوی ز غمخانه خونین بقیع    ***    تا نمایند تو را، شافعِ ابرار کجاست
جایْ جایْ از اثر حُجَّت حق می‏بینی    ***    پی آن باش و ببین شاه علمدار(عج) کجاست
خیز و ریز اشک انابه که جوابی شنوی    ***    منتظر باش که آن بلبل اَسحار کجاست
تو دل صد دله را یک دله کن، همچو خلیل    ***    تا ببینی به از این، طبله عطّار کجاست
گوش بسپار که دستور ز داور شنوی    ***    همچو استاد بنا بین تو که معمار کجاست
داستان‏های جهان گذرا را بگذار     پس    ***     به قرآن بنگر احسن اخبار کجاست
در پی معرفتش دل به احادیث سپار    ***    که، توان دید به دنیا گل بی‏خار کجاست
دل که آماده شود نور خدا می‏بیند    ***     دل آماده ببیند که نمودار کجاست
آن‏که از جام ولایش هم شب می‏نوشد    ***    پاک بازی که خورَد باده به تکرار کجاست
حج بود معنی پرواز به جولانگه عشق    ***    تا رسیدن به مقامی که نگهدار کجاست
هیچ کس با قدم خود نشده عازم حج    ***    شوقی افکنده به این قلب گهربار کجاست
دل زِ زور و زَر و تزویر و وَساوِس بردار   ***    تا بفهمی به یقین حجِّ سزاوار کجاست
دور شو از طمع و منَّت ارباب دِرَم    ***    با خدا باش و ببین رحمت غفّار کجاست
هر طریقی نسزد شرط مسلمانی را    ***    مرد رَه باش و شنو قصه اخیار کجاست
عاشقان طلبِ طلعتِ دلدار بسی است    ***    آن که در شکر طوافش کند اظهار کجاست
سَفَرَ حج که مشرف شده بودم یک شب    ***    زائری گفت: به من «خالق آثار کجاست؟»
گفتمش: در ره این نکته بیندیش و ببین    ***    که کند از دل شب روز پدیدار کجاست؟
آنکه ایجاد نمود از دل بذری اشجار   ***    صانع این همه خورشید نگون سار کجاست؟
تُو به من گوی در این گردش زیبای فلک    ***   ناظم صحنه این گنبد دوّار کجاست؟
شأن خود بین و بگو، حاجی مهمان خدا     ***    رازق ما و شما، رازق کفّار کجاست
غار ثور است ببین لطف خداوندی را    ***    آنکه گم کرده ره قوم ستمکار کجاست
در حَرا جلوه ‏ای از نور محمّد صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله بینی    ***    وآنکه بُگزید وِرا در دل آن غار کجاست
توبه کن دل به خداوند دو عالم بسپار    ***    بنگر راحم انسان گنه کار کجاست
حاجی احرام دگر بند و بجو راه یقین   ***    چون که فهمیده شدی ذلّت زُنّار کجاست
همه سرگشته ز عصیان خود و حاجتمند    ***   آنکه او بر گنه خود کند اقرار کجاست؟
بگذر از این همه معشوقه و بت در ره یار    ***    با درایت بنگر مرشد زوّار کجاست
حق نگر باش به مشعر که به دیوان عمل    ***    با شعورت نگری لذّت رفتار کجاست
جلوه حق بنگر در حرم کعبه دوست    ***    تا در این باغ ببینی که سَمن‏زار کجاست
حج شروع است و هدف نیست به دقّت بنگر    ***    مرضیِّ حق به کجا! حق ثَمَردار کجاست
در تَلاطُم مَنِه این کشتی دل تا نگری    ***    آن‏که این غول زمین کرده چو گهوار کجاست
سیر اندیشه کن از مرحله عقل به عشق   ***    عاشقانه بنگر قلّه پندار کجاست
تا ز شوقش وضو از خون تن خود سازی    ***    پس چو منصور نگر شوق سَرِ دار کجاست
آن‏که از یُمنِ وصالش چو شهیدان دگر    ***     بهر هر عارف و صوفی شده سَردار کجاست؟
آن‏که اندر همه احوال به او می‏نگرد    ***    دل سپار خَم آن طُرِّه طَرّار کجاست؟
اَر شوی مَحرَم حق هیچ نپرسی هرگز   ***   که کلاه نَمَد و خِرقه و دستار کجاست
هرکه نوشد قدح از جام ولا می ‏بیند   ***   عاشقی را که ز عشقش شده تب‏دارکجاست
عرفات است زهنگام سفر تا بر دوست   ***    بنده حق نگرد اجرت کردار کجاست
هرکسی در هوسی غرق و به خود می‏بالد   ***    آنکه گشته به جز او از همه بیزار کجاست؟
در پی خوف و رجایی شود از خود بی‏خود   ***   کوزه خود شکند در پی جوبار کجاست
آنکه آزاد شد از هر دو جهان می‏بیند   ***    صانع عقل و روان، خالق جبّار کجاست
هربلایی به تو از دوست رسد بس نیکوست    ***     عاشقانه بنگر عِلّت اخطار کجاست
لعن ابلیس کن و توبه کن از وسوسه‏ها    ***    تا ز جودش نگری عفو گنهکار کجاست
مردِ رَه باش و چو ابرار ره نیکان جو    ***    تا بدانی به جهان حیله اغیار کجاست
شهد شِکَّر همه شکرانه عارف باشد    ***    در ره معرفتش کوشی اگر، عار کجاست؟
رَمی کن دیو درون، نفس دنی قربان کن    ***    پس در آیینه نگر حاجی هُشیار کجاست
عارف حق چو شدی منکر خود باش که تا    ***    شرحِ صَدرَت نگرد وعده دیدار کجاست
همه شاهان به گداییِّ دَرَش محتاجند   ***    پشت این در نتوان دید زیانکار کجاست
از حجاب تن خاکی نفسی بیرون شو    ***    تا ببینی طیران دل طیّار کجاست
خضر خود باش و بیندیش به امداد خدا   ***    آن‏که آورد تو را در ره هنجار کجاست
چون به میقات روی با دل آماده برو    ***     تا ز عرفان نگری لذّت سرشار کجاست
نیّت قُربِ اِلَی اللّه‏ نما در دل خود   ***    تا ببینی به یقین ارزش و معیار کجاست
از ره صدق بیا وَز در ایمان، بنگر    ***     آنکه شوید ز دلت دوده و زَنگار کجاست
به طواف حَرَمِ امنِ الهی چو روی    ***    دل بده تا نگری قافله سالار کجاست
تا مقدَّر نشود عازم حج کی گردی؟    ***    قدر خود دان و ببین قسمت و مقدار کجاست
حج جهاد تو و میقات همان نخله نور    ***    جبهه‏ای باش نگر میثم تمّار کجاست
هفت خوان جمرات است به پیکار عدو    ***     بهر هر دیو درونت نگر افسار کجاست
سعی هاجر ز پی آب حیات من و توست    ***    هجرتی کن بنگر هادی اسفار کجاست
زآب زمزم که بود چشمه‏ای از لطف خدا    ***     جرعه‏ای نوش و ببین حامی احرار کجاست
رنگ غفلت ز رخ خویش از آن آب بشوی    ***     تا به جنّت نگری لذّت اَنهار کجاست
حجرُ الاَْسْوَد و بیعت همه چون جام ولاست    ***    آنکه نوشد قدح لعل شکربار کجاست؟
کلِّ هستی به طواف و همه در سیر و سلوک    ***     سعی کن تا نگری نقطه پرگار کجاست
نور خورشید شعاعی است از آن مِهر منیر    ***     تا ز نورش نگری منشأ انوار کجاست
دل هر ذرّه که بینی چو جهانی دگر است    ***    آنکه اعجاز خدا را کند انکار کجاست؟
چون به مولودی کعبه برسی پرسش کن   ***    راهِ پنهانیِ خمخانه خمّار کجاست؟
آخرین آیه قرآن ز مقامات علی علیه ‏السلام است   ***    با ولایش بنگر مرضی صبّار کجاست
بر سر دست محمّد صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله گل خورشید شِکُفت    ***    تا ببینند همه، والی اقطار کجاست
بعد او در پی اولاد علی علیه ‏السلام می‏بینی    ***    آفتاب و مَهِ تابان به شب تار کجاست
تیغ بر فرق منیّت بنه و پند مرا    ***    بشنو تا شنوی زُبْدَةُ الاشعار کجاست
من به تو بخشی از اوصاف خدا را گفتم    ***    حق نگر باش ببین یار جهان‏دار کجاست
در غلامیِ خدا کوش چو من تا نگری    ***     آنکه در دل بود و نیست در ابصار کجاست

ابوالقاسم غلامی مایانی

نوشتن دیدگاه