مرحوم کلینی، شیخ صدوق و شیخ طوسی از امام محمّد باقر عليه ‌السلام روایت کرده اند که فرمود:
عيدى از اعياد مسلمين نيست چه قربان و چه فطر، مگر آنكه در آن حزن آل محمد (صلی ‌الله‌ عليه ‌وآله) تجديد می‌گردد.
عرض کردم: چرا؟ فرمود: زيرا كه ايشان حق خود را در دست ديگران مى ‏بينند.
ما مِنْ عِيدٍ لِلْمُسْلِمِينَ أَضْحًى وَ لَا فِطْرٍ إِلَّا وَ هُوَ يَتَجَدَّدُ فِيهِ لآِلِ مُحَمَّدٍ صلّی علیه و آله حُزْنٌ قُلْتُ: فَلِمَ؟ قَالَ: لِأَنَّهُمْ يَرَوْنَ حَقَّهُمْ فِي يَدِ غَيْرِهِمْ

مرحوم علامه محمد تقی مجلسی ذیل حدیث فوق می نویسد:
دعاى اضحى و جمعه صحيفه كامله نيز بر اين معنى دلالت دارد كه‏ «اللَّهمّ انّ هذا المقام لخلفائك‏...» يعنى خداوندا! اين مقام كه امامت نماز عيد و جمعه باشد يا امامت كبرى، از جهت خليفه هاى توست و از جهت برگزيدگان توست، و اين رتبه، رتبه امناى توست كه حافظان دين و علوم و اسرار الهى ‏اند. به سبب رتبه عظيمى كه ايشان را كرامت فرمودی؛ و آن مرتبه را از ايشان غصب كرده ‏اند تا آن كه خليفه هاى تو و برگزيدگان تو مغلوب و مقهور شده‏ اند، و جامه امامت و خلافت ظاهرى را از تن ايشان كنده ‏اند مانند دزدانى كه برهنه كنند؛ و خلفاى تو مى‏ بينند كه احكام تو مبدّل شده است و كتاب تو را از پشت سر انداخته‏ اند و واجبات تو را تحريف نموده ‏اند از آن وجوهى كه تو مقرّر ساخته ای و سنت هاى پيغمبر تو را ترك نموده ‏اند! پس ظاهر شد كه غم ايشان نه از جهت سلب جاه ايشان است‏.

محدث قمی در هدیه الزائرین می گوید:
سزاوار است که محزون باشی در این روز، به جهت غیبت امام زمان علیه السلام و ممنوع بودن آن حضرت از تصرّف در امور رعیّت خود و فوت شدن نماز عید با آن حضرت، به علاوه آن که حزن تو باعث تأسّی بر حزن اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم است، زیرا که اندوه آن بزرگواران در این روز تازه و تجدید می شود... و معلوم است که حزن و اندوه آنها نه از جهت حبّ جاه و ریاست است، بلکه از جهت شفقت و محبت بر امّت و رعیّت است که آنها را در حیرت و ضلالت می بینند، و ممکن نیست ایشان را هدایت آنها.

منابع:
الکافی ج ۴ ، ص ۱۷۰
علل الشرايع ص ۳۸۹
تهذیب الاحکام ج ۳ ، ص ۲۸۹
لوامع صاحبقرانی ج ‏۵ ، ص ۲۶۱
هدیه الزّائرین ص ۵۴۶