شیخ صدوق (رضوان الله تعالی علیه) روایت کرده است:
٤- حدثنا محمد بن إبراهيم بن إسحاق رحمه الله، قال: أخبرنا أحمد بن محمد الهمداني، عن علي بن الحسن بن علي بن فضال، عن أبيه، قال: قال الرضا عليه السلام: من تذكر مصابنا وبكى لما ارتكب منا كان معنا في درجتنا يوم القيامة، ومن ذكر بمصابنا فبكى وأبكى لم تبك عينه يوم تبكي العيون، ومن جلس مجلسا يحيى فيه أمرنا لم يمت قلبه يوم تموت القلوب.
حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند: هر کس مصیبت ما را به یاد آورد و بگرید، در روز قیامت در جایگاه ما قرار دارد. و هر کس دیگری را بر مصیبت ما بگریاند، در روز قیامت که روزی است که همه گریان هستند گریان نخواهد بود و هر کس در مجلس باشد و امر ما را زنده کند، قلب او در رستاخیز که همه قلب‌ها مرده‌اند، زنده خواهد بود.
امالی شیخ صدوق، مجلس ۱۷، حدیث ۴، صفحه ۶۳، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات