مرحوم علامه مدرس تبریزی می‌نویسد:
در معارف ابن قتیبه به تشيّع طاووس یمانى تصریح شده[1] و در روضات الجنّات نیز او را در عداد فقهاى شیعه شمرده و نیز از او نقل كرده است كه گوید: شبى نزد حجر الاسود بودم در آن موقع حضرت على بن الحسین علیهما السلام وارد شد و اندیشیدم كه مردى از اهل بیت رسالت است و باید دعاى او را بشنوم. پس شنیدم كه در اثناى دعا میگفت: عبدك بفنائك سائلك بفنائك مسكينك بفنائك. طاووس گوید: پس هر وقتی كه این دعا را خواندم فرج و گشایشى دیدم. در روایت دیگر اینكه طاووس بعضى از ائمّه علیهم السلام را شنید كه در سجده میگفته و یا امر كرد كه در سجده بدین روش خدا را بخوانند: الهى عبيدك بفنائك مسكينك بفنائك، سائلك بفنائك، فقيرك بفنائك.[2][3] در روضات بعد از نقل این جمله گوید كه این اذكار براى اجابت دعا مجرّب است.
نیز طاووس گوید كه با جمعى از عبّاد و زهّاد براى طلب باران دعا و تضرّع كردیم لكن اثرى نمیدیدیم تا آنكه حضرت على بن الحسین علیهما السلام تشریف آورد. پس از استحضار از دعا و تضرّع و ندیدن اثر فرمودند: آیا به همین حال كه دارید از خدا سؤال میكنید؟ عرض كردیم پس چطور باید سؤال كنیم؟ آن حضرت رو به خاك گذاشته و شروع به گریه كرد و گفت: اسئلك اللهم بحبى لك او بحبك اياى ان تنزل علينا الغيث. سر از سجده برنداشته باران آمد.
نیز طاوس گوید: در زیر ناودان از مسجد الحرام مردى را دیدم كه مشغول دعا و گریه و زارى است. پس بعد از اتمام نماز نزد وى رفته و دیدم كه على بن الحسین علیهما السلام است. گفتم یا ابن رسول اللّه! ترا بدین حال دیدم و حال آنكه به جهت سه چیز اصلا خوفى براى تو نیست: فرزند رسول خدا بودن، شفاعت آن حضرت و رحمت خدا. فرمود: یا طاووس! اما اوّلى سبب امن و امان نمیشود، خداوند عالم فرموده: فَلا أَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَ لا يَتَساءَلُونَ. همچنين شفاعت جدّم تأمين نمى‌كند، خداوند عالم فرموده: وَ لا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى. همچنین است رحمت خدا كه فرموده: إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ. و من نمیدانم كه محسن هستم یا نه.[4]
نیز طاووس گوید مردى را دیدم كه دست در استار كعبه كرده و این ابیات را مى‌خواند:
الا ايّها المأمول فى كلّ حاجتى
شكوت اليك الضّر فاسمع شكايتى
ألا يا رجائي انت كاشف كربتي
فهب لى ذنوبى كلها واقض حاجتي
فزادي قليل لا اراه مبلغا
أللزاد ابكي ام لبعد مسافتي
أتيت بأعمال قباح ردية
فما في الورى خلق جنا كجنايتي
اتحرقني بالنار يا غاية المنى
فأين رجائى منك اين مخافتي
پس دقت کرده و دیدم علی بن الحسین علیهما السلام است.[5]
منابع:
1- المعارف ص۶۲۴
2- البحار ج۴۶ ص۷۶ عن الارشاد
3- البحار ج٩۶ ص١٩۶ عن المناقب
4- البحار ج۴۶ ص۱۰۱ عن کشف الغمه
5- البحار ج٩۶ ص١٩۶ عن اعلام الدين
ریحانة الادب ج۴ ، ص۲۱
روضات الجنات ج۴ ، ص۱۴۰