خداوند در سوره فلق می‌فرمایند: قل اعوذ بربّ الفلق.

اما فلق چیست؟
علامه مجلسی (رضوان الله تعالی علیه) در کتاب عین الحیات آورده است که از امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است:
فلق، چاهی است در جهنم، که اهل جهنم از شدت حرارت آن استعاذه می‌نمایند و از خدا طلب می‌نمایند که نفسی بکشند. چون نفس کشید، جمیع جهنم را سوزانید. در آن چاه صندوقی از آتش است، که اهل آن چاه از حرارت آن صندوق استعاذه می‌نمایند؛ و آن تابوتی است که در آن تابوت، شش کس از پیشینیان و شش کس از پسینیان جا دارند. اما شش نفر اول: پسر آدم است (قابیل) که برادر خود را کشت؛ نمرود که ابراهیم (علیه السلام) را در آتش انداخت؛ فرعون و سامری که گوساله پرستی را در دین خود رواج داد؛ آن کسی (یعنی یهودا) که یهود را پس از پیغمبرشان گمراه کرد؛ و آن کسی (یعنی پولس) که نصاری (مسیحیان) را بعد از پیغمبرشان گمراه کرد و اما آن شش نفر آخر: ابوبکر، عمر، عثمان، معاویه، سرکرده خوارج نهروان و ابن ملجم.

عین الحیات، تالیف علامه مجلسی، جلد ۲، صفحه ۶۶-۶۷، انتشارات انوار الهدی، سال ۱۳۸۲