اسكافى در كتاب معروف خود درباره اين فضيلت تاريخى كه حضرت على (عليه السلام) در محضر پدر و عموها و شخصيتهاى برجسته بنى هاشم با پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) پيمان فداكارى بست و آن حضرت نيز او را برادر و وصىّ وخليفه خود خواند داد سخن داده چنين مى گويد:
كسانى كه مى گفتند ايمان امام (عليه السلام) در دوران كودكى بوده است ـ دورانى كه كودك در آن خوب و بد را به درستى تشخيص نمى دهد ـ درباره اين سند تاريخى چه مى گويند؟
آيا ممكن است پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) رنج پختن غذاى جمعيت زيادى را بر دوش كودكى بگذارد؟ و يا به كودك خردسالى فرمان دهد كه آنان را براى ضيافت دعوت كند؟ آيا صحيح است پيامبر كودك نابالغى را راز دار نبوت بداند و دست در دست او بگذارد و او را برادر و وصىّ و نماينده خود در ميان مردم معرفى كند؟
مسلّماً خير. بلكه بايد گفت على (عليه السلام) در آن روز از لحاظ قدرت جسمى و رشد فكرى به حدّى رسيده بود كه براى همه اين كارها شايستگى داشت.لذا اين كودك هيچ گاه با كودكان ديگر انس نگرفت و در جرگه آنان وارد نشد و به بازى با آنان نپرداخت، و بلكه از لحظه اى كه دست پيمان خدمت و فداكارى به سوى رسول خدا دراز كرد در تصميم خود راسخ بود و پيوسته گفتار خود را با كردار توأم مى ساخت و در تمام مراحل زندگى انيس پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) بود.
او نه تنها در آن مجلس اوّلين كسى بود كه ايمان خود را نسبت به رسالت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) ابراز داشت بلكه هنگامى كه سران قريش از پيامبر خواستند كه براى اثبات صدق گفتار خويش و گواه ارتباطش با خدا معجزه اى بياورد(يعنى دستور دهد كه درخت از جاى خود كنده شود و برابر آنان بايستد) على در آن هنگام نيز يگانه فردى بود كه ايمان خود را در برابر انكار ديگران ابراز كرد.(1)
اميرالمؤمنين (عليه السلام)، خود ماجراى معجزه خواهى اين گروه را در يكى از خطبه هاى خود نقل مى كند و مى گويد:
پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) به آنان گفت: اگر خدا چنين كند، به يگانگى او و رسالت من ايمان مى آوريد؟
همه گفتند: بلى.
در اين هنگام پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) دعا كرد و خدا دعاى او را مستجاب ساخت و درخت از جاى خود كنده شد و در برابر پيامبر ايستاد. گروه معجزه خواه راه عناد و كفر را پيمودند و به جاى تصديق پيامبر او را جادوگر خواندند. ولى من كه در كنار پيامبر ايستاده بودم، رو به او كردم و گفتم:
اى پيامبر! من نخستين كسى هستم كه به رسالت تو ايمان دارم و اعتراف مى كنم كه درخت اين كار را به فرمان خدا انجام داد تا نبوت تو را تصديق كند و سخن تو را بزرگ شمارد.
در اين هنگام، تصديق من بر آنان گران آمد و گفتند كه تو را كسى جز على تصديق نخواهد كرد.(2)

پی نوشت:
1 . در النقض على العثمانية، ص 252 وشرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج13، ص 244 و245 مشروح گفتار او در اين زمينه آمده است.
2 . نهج البلاغه عبده، خطبه 238 (قاصعه). 

نوشتن دیدگاه