عمّار ساباطى گوید: از امام جعفر صادق(علیه السلام) پرسیدم: آیا عبادت با امام مستتر در دولت باطل افضل است یا عبادت در ظهور و دولت حقّ به همراه امام ظاهر؟
فرمود: اى عمّار به خدا سوگند صدقه پنهانى از صدقه آشکارا بهتر است و عبادت شما در نهانى به همراه امام مستتر در دولت باطل بهتر است، زیرا در دولت باطل از دشمنان خود می ‏ترسید و در حالت قبل از جنگ به سر می ‏برید، نسبت به کسى که خداى تعالى را در ظهور حق و دولت آن به همراه امام ظاهر می ‏پرستد و عبادت به همراه خوف و در دولت باطل به مانند عبادت در امن و در دولت حقّ نیست. بدانید هر یک از شما که نماز فریضه را فرادى و نهانى از دشمن ودر وقت آن بخواند، خداى تعالى براى او ثواب بیست و پنج نماز فریضه فرادى را بنویسد و هر یک از شما که نماز نافله ‏اى را در وقت آن و درست بخواند خداى تعالى براى او ثواب ده نماز نافله را بنویسد و هر یک از شما حسنه ‏اى انجام دهد خداى تعالى براى او ثواب بیست حسنه بنویسد و خداوند حسنات مؤمنان شما را که اعمال را نیکو انجام دهند و براى حفظ دین و امام و جان خود تقیّه کنند و زبانشان را نگاه دارند چندین برابر کند که خداى تعالى کریم است.
راوى گوید گفتم: فداى شما شوم مرا بر کار خیر راغب کردى و بر انجام آن واداشتى، امّا می ‏خواهم بدانم چگونه اعمال امروز ما افضل از اعمال اصحاب امام ظاهر در دولت حقّ است در حالى که ما و ایشان بر دین واحدى هستیم و آن دین خداى تعالى است؟
فرمود: شما در دخول در دین حق و نماز و روزه و حجّ و سایر احکام و خیرات بر آنها پیشى گرفتید و خدا را در نهانى به همراه امام مستتر عبادت کردید مطیع او و صابر و منتظر دولت حقّ هستید بر امام و نفوس خود از شرّ ملوک می ‏هراسید حقّ شما در دست ظالمان است و شما را از آن منع می ‏کنند و شما را به تنگى و طلب معاش مضطر کرده ‏اند، در حالى که بر دین و عبادت و طاعت از امام و خوف از دشمن خود صابر هستید از این رو خداوند اعمال شما را چندین برابر می ‏کند و آن بر شما گوارا باد.
گوید گفتم: فداى شما شوم اگر چنین است؛ دیگر آرزومند نیستیم که از اصحاب امام قائم در دولت حق باشیم زیرا امروز در امامت شما و طاعت شما هستیم و اعمال ما از اعمال اصحاب دولت حقّ افضل است!
فرمود: سبحان اللَّه! آیا دوست نمی ‏دارید که خداى تعالى عدل و حقّ را در بلاد آشکار کند و حال عموم بندگان را نیکو گرداند و وحدت و الفت بین قلوب پریشان و پراکنده برقرار کند و در زمین خداى تعالى معصیت نشود و حدود الهى در میان خلق اقامه گردد و خداوند حقّ را به اهلش برگرداند و آنها آن را غالب گردانند تا به غایتى که هیچ حقّى از ترس خلقى مخفى نماند؟ اى عمّار! به خدا سوگند هریک از شما بر این حال بمیرد نزد خداوند از شهداى بدر و احد برتر خواهد بود پس مژده باد بر شما.

متن روایت:
عن عمّار الساباطيِّ قال : قلت لابي عبد الله عليه‌السلام : العبادة مع الامام منكم المستتر في دولة الباطل أفضل ، أم العبادة في الظهور الحقِّ ودولته مع الامام الظاهر منكم؟ فقال : يا عمّار الصدقة والله في السرِّ [ في دولة الباطل ] أفضل من الصدقة في العلانية وكذلك عبادتكم في السر مع إمامكم المستتر في دولة الباطل أفضل لخوفكم من عدوِّكم في دولة الباطل وحال الهدنة ممّن يعبد الله عزَّ وجلَّ في ظهور الحق مع الامام الظاهر في دولة الحق ، وليس العبادة مع الخوف وفي دولة الباطل مثل العبادة مع الأمن في دولة الحق ، إعلموا أنَّ من صلّى منكم صلاة فريضة وحداناً مستتراً بها من عدوِّه في وقتها فأتمها كتب الله عزَّ وجلَّ له بها خمساً وعشرين صلاة فريضة وحدانيّة ، ومن صلّى منكم صلاة نافلة في وقتها قاتمّها كتب الله عزَّ وجلَّ له بها عشر صلوات نوافل ، ومن عمل منكم حسنة كتب الله له بها عشرين حسنة ، ويضاعف الله حسنات المؤمن منكم أذا أحسن أعماله ودان الله عزَّ وجلَّ بالتقيّة على دينه وعلى إمامه وعلى ونفسه وأمسك من لسانه أضعافاً مضاعفة كثيرة ، أنَّ الله عزَّ وجلَّ كريم.
قال : فقلت : جعلت فداك قد رغبتني في العمل وحثثتني عليه ولكنّي احبُّ أن أعلم كيف صرنا اليوم أفضل أعمالا من أصحاب الامام منكم الظاهر في دولة الحقِّ ونحن وهم على دين واحد وهو دين الله عزوجل؟
فقال : إنّكم سبقتموهم إلى الدُّخول في دين الله عزَّ وجلَّ وإلى الصلاة والصوم والحجِّ وإلى كلِّ فقه وخير وإلى عبادة الله سرّاً مع عدوِّكم مع الامام المستتر مطيعون له ، صابرون معه ، منتظرون لدولة الحقِّ ، خائفون على إمامكم وأنفسكم من الملوك ، تنظرون إلى حقٍّ إمامكم وحقّكم في أيدي الظلمة قد منعوكم ذلك واضطرُّوكم إلى حرث الدُّنيا  وطلب المعاش مع الصبر على دينكم وعبادتكم وطاعة إمامكم والخوف من عدوكم ، فبذلك ضاعف الله أعمالكم ، فهنيئاً لكم هنيئاً.
قال : فقلت له : جعلت فداك فما نتمنّى إذا أن نكون من أصحاب الامام القائم في ظهور الحقِّ ونحن اليوم في إمامتك وطاعتك أفضل أعمالاً من أعمال أصحاب دولة الحقِّ؟ فقال : سبحان الله : أما تحبّون أن يظهر الله عزَّ وجلَّ الحق والعدل في البلاد ، ويحسن حال عامّة العباد، ويجمع الله الكلمة ويؤلّف بين قلوب مختلفة ولا يعصى الله عزَّ وجلَّ في أرضه ، ويقام حدود الله في خلقه ، ويردَّ الله الحقَّ إلى أهله فيظهروه حتّى لا يستخفى بشيء من الحقِّ مخافة أحد من الخلق ، أما والله يا عمّار لا يموت منكم ميت على الحال الّتي أنتم عليها إلّا كان أفضل عند الله عزَّ وجلَّ من كثير ممّن شهد بدراً واحداً فأبشروا.

منابع:
اصول کافی,ج۱،ص۳۷۹،ح۲
من لایحضره الفقیه، ﺝ ۲، ﺹ ۶۷، ﺡ ۱۷۳۶
کمال الدین و تمام النعمة، ﺹ ۶۴۵، ﺡ ۷
الوافی، ﺝ ۲، ﺹ ۴۳۸، ﺡ ۹۵۶.
مستدرک ﺍﻟﻮﺳﺎﺋﻞ، ﺝ ۱، ﺹ ۷۷، ﺡ ۱۷۴ ﻭ۱۷۵ ؛ ﻭﺝ ۹، ﺹ ۳۹۵، ﺡ ۱۲۳۲۰