چه احترام غریبی دارد این ذکر ساده «یا علی علیه‏ السلام »!
این همه از پا افتاده که به مدد نام تو برمی‏خیزند.
این همه دست تهی که به یاد تو گرفته می‏شوند!
تمام این سال‏ها همیشه ذکر تو مشکل‏ گشا بوده است.
کسی را ندیده ‏ام؛
از کوچک یا بزرگ
که ذکر تو را گفته باشد و درمانده شود.
چه مردمانی را دیده ‏ام
که در گود پهلوانی‏ ها یا علی علیه ‏السلام گفتند
و در وقت زمین خوردن و به دست حریف بلند شدن، یا علی علیه ‏السلام شنیدند!
چه خانه ‏هایی را دیده ‏ام
که بر کاشی‏ های سردرشان «یاعلی علیه‏ السلام » نوشته شده و به احترام همین ذکر، هیچ سائلی از آن دست خالی برنگشته است.
چه مردانگی‏ هایی را دیده ‏ام
که فقط به بهانه بردن نام تو، چراغ شکسته دل‏ های گرفتار را روشن کرده ‏اند!
چه دل‏ های گمراهی را دیده ‏ام
که به حرمت همین ذکر، به راه برگشته ‏اند و از گناه و آلودگی توبه کرده ‏اند!
چه رفاقت ‏هایی را دیده ‏ام
که به پای ذکر تو جان داده ‏اند و خون ریخته ‏اند، اما از عهد و سوگند خویش بازنگشته ‏اند!
جایی نشنیده ‏ام
از دوست یا دشمن
که نام تو را برده باشند و ناامید شوند.
چه قدرت عجیبی دارد این ذکر ساده «یا علی علیه ‏السلام »
پس یا علی علیه ‏السلام

نزهت بادی