برای دیدن عکس در اندازه اصلی روی آن کلیک کنید

اینجا امام علی رضی الله عنه را به یاد می آوریم زمانی که رفت تا فاطمه دختر رسول الله صلی الله علیه [و آله] و سلم را دفن کند.پیش قبر رسول الله (ص) ایستاد و گفت : سلام ای سرورم، سلام ای رسول الله. شکیبایی و صبرم بر دوری دخترت و محبوبه ات کم شده جز اینکه براى من در پیروى از سنت تو در آن چه که در فراقت کشیدم جاى دلدارى باقى است‌‏ - یعنی یا رسول الله ، کسی که دوری تو را تحمل کند، دوری و فراق پس از تو بر او آسان می شود - زیرا من سر تو را در لحد آرامگاهت نهادم و جان مقدس تو از میان گلو و سینه ی من خارج شد. (یعنى هنگام جان دادن سرت به سینه من چسبیده بود) اما ای رسول خدا ، دیگر شبم در بی خوابی می گذرد و اندوهم همیشگی است تا این که خداوند خانه ‏اى را که تو در آن اقامت دارى برایم برگزیند. (بمیرم و به تو ملحق شوم) به زودى دخترت از همدست شدن امتت بر ضد او به تو گزارش خواهد داد ... همه ی سرگذشت را از او بپرس و گزارش را از او بخواه.همه ی این ها در حالی است که زمان زیادی نگذشته بود و یاد شما از میان نرفته بود.
سپس زمانی که علی بن ابی طالب تصمیم گرفت تا از پیش قبر حبیبش رسول الله (ص) برود گفت : سلام بر شما، سلام شخصی که وداع می کند.سلامی که نه از سر خشم و ناراحتی است و نه از سر دلتنگی.اگر از اینجا برگردم، به دلیل بی علاقگی و خستگی نیست و اگر هم بمانم به دلیل بدگمانى ام به آن چه خداوند به بندگان اهل صبرش وعده داده نیست.

الشعراوی، محمد متولی (المتوفى: 1418هـ)، تفسیر الشعراوی ،ج 19، ص 11831 و 11832، الناشر: مطابع أخبار الیوم.