مرحوم میرزای قمی (ره) در رساله ای که در ردّ صوفیه ملعون نوشته، گوید:
برخی اعمال خارق العاده صوفیان (که عوام کرامت می پندارند) در اثر اهانت به مقدسات و سوزاندن قرآن و در نجاست انداختن آن به دست می آید. چنانکه شخصی به غیب گویی معروف شده بود و عالِمی با چند تن نزد او رفتند و گفتند: از جایت برخیز! مردم در دفاع از او برآمدند اما آنان با تلاش بسیار جایگاه آن شیّاد را بررسی کردند و دیدند زیرش خمره ای از نجاست گذاشته و سوره یس را در آن انداخته است!
تحفة الاخیار، ص ۸۱
غالب دعانویسان صوفی مسلک از همین شیوه ها استفاده می کنند و اخبار پنهانی می دهند.