این گفتار پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم است كه فرموده است: اَلْمُهاجِرَ مَنْ هَجَرَ السُّوء. [1]
مهاجر آن كسی است كه از بدی ها و زشتی ‌ها هجرت كند.
از اخلاق و اعمال زشت دوری گزیند، این «مهاجر» به معنای واقعی است نه آن كسی كه اسمش «مهاجر» باشد و تاریخش هجری و یا جسمش از این شهر به آن شهر هجرت كند.
«مهاجر» آن كسی است كه روحش مهاجر باشد و قلبش از عالم هوس بازی ها و شهوترانی ‌ها كوچ كند و در مدینه‌ی فاضله‌ی تقوا و فضیلت مسكن گزیند.
وگرنه مردمی كه دم به دم به هرزگی ‌ها و هوسرانی‌ ها نزدیك تر می ‌شوند و هر روز راه و رسم تازه تری برای تحریك شهوات مرد و زن پیر و جوان، وارد بازار زندگی می كنند و سازمان‌ها و مؤسّسات عریض و طویلی كه جز به دست آوردن پول فراوان و تأمین لذّات حیوانی كامل تر هدفی ندارند سال به سال فراوان تر می ‌شوند و منحرف ساختن جوانان بدبخت و آلوده كردن پسران و دختران مسلمان را به مسابقه گذاشته‌اند،آیا این مردم «ملّت هجری» هستند و از زشتی ها و بدی ها هجرت كرده‌اند یا خیر؟
اینان همانانند كه قرآن درباره‌ی آنها فرموده است: ... إنْ هُمْ إلاّ كَالْأنْعامِ بَلْ هُمْ أضَلُّ سَبِيلاً [2]
آنان جز مانند چهارپایان نیستند بلكه از آن ها هم گمراهترند. [3]

پی نوشت:
[1] لسان العرب، جلد 13، صفحه‌ 24
[2] سوره‌ی فرقان، آیه‌ 44
[3] برگرفته از سلسله مباحث معارفی حضرت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی