ای معجزه دین و ای قرآن ناطق! هنوز از پسِ قرون و اعصار، شب ‏های تار کوفه، انبان نان و خورشت یتیمان را انتظار می‏کشند و روح تشنه مشتاقان، از دریای لطفت سیراب می‏شود. دیدگان کم سویم، در فراق قدومِ مبارکت اشک هجر می‏ بارند و عطشِ جانم، جرعه ‏های کلامت را می‏نوشد و بر زخم دیر سالِ خود مرهم می نهد.
ای ابوتراب! زهد در گوشه گوشه اعتکاف دنیا، دیده به دیدار تو خوش کرده است که زاهدترین عابد درگاهِ حقّ بودی.
تواضع و فروتنی ‏ات دریا را به شگفتی وا می‏داشت و رود کلامت، جان خسته کویر را سیراب می‏کرد.
ای ابوالایتام! کوبه در خانه یتیمان، در هر گوشه از جهان، دستان نوازشگر تو را می ‏طلبند و کوچه‏ های انتظار، منتظرِ قدوم پاک و مطهّر تواند.
ای مظهر شجاعت! هنوز تاریخ از پس اعصار و قرون، چون تو را سراغ ندارد که تو، مجموعه شگفت‏ انگیز تمام خصایل پاک الهی هستی.
ای علی! ای مولای متقیان، پرهیزگاران، راستگویان و تقوی پیشگان! ای نور پر فروغی که متصل به نور مطلقی و نامت، آتشی بر خرمن خاموشی و سکوت و دهشت! ای جاودانه اعصار و ای نمونه تمام صفات پاک الهی! درود فرشتگان و خدای فرشتگان بر تو باد!

حسین یونسی