سلیمان کتّانی، شاعر و ادیب مسیحی لبنان از تو می‏گوید، مولا:
«تو زیبایی؛ ولی نه به خاطر چشمان سیاهت، بلکه به خاطر بینش شعله ‏ورت.
تو زیبایی؛ نه به خاطر جمال سیمایت، بلکه به خاطر صفای سرشتت.
تو زیبایی؛ نه به خاطر گردن بلورینت، بلکه به خاطر جبروت خصلت ‏ها و خوی شکوهمندت.
تو قهرمانی؛ ولی نه به خاطر پیچیدگی مچ‏ هایت و نه به خاطر پهنای شانه‏ ات، بلکه به خاطر چشمه فیضی که نخست بر قلب و زبانت و سپس به گفتار و رفتارت سرازیر شده است.
در میان نخستین مهاجران، تو از همه نامدارتر و برتر بودی و بیش از همه در دل پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله جاداشتی.
تو نخستین کسی بودی که ایمان آوردی و تواناترین مدافع دین و دلیرترین مبارز، پایدارترین جنگاور، هوشمندترین حادثه ‏پرداز، شیواگوترین دانشمند سخنور و موفق‏ ترین پیکارگر به شمار می‏رفتی.
چه چیز در نهج ‏البلاغه فرود آمده که تصویر راستین آن روحی نباشد که به ‏سان پرتو خورشید در جام بلورین، در تن والای تو فرود نیامده باشد؟ کدام کار است که در حیات نورانی‏ات انجام داده که تعبیری کاملاً درست از تمایلات عالیه و گرایش ‏های ملکوتی‏ ات نبوده باشد؛ گرایش‏های عالیه‏ ای که از روح پاک و مقدّست برخاسته است»

حمزه کریم ‏خانی

نوشتن دیدگاه