روزگاری سرطان هم، دخیل حرمت بود
آب و نان همه ی شهر به دست کرمت بود
تا که آمد کرونا صحن حرمت شد خلوت
یادشان رفت شفا، خاک به زیر قدمت بود
خیلی ها وقتی حضرت رضا علیه السّلام مسوم شدند ، به عیادت آن حضرت نرفتند
تا مبادا این مسمومیت و ویروس حاصل از سم ، واگیردار باشد
اگر فرض محال خدای نکرده امام وبا گرفت ، عیادتش نمیروی؟
ﺭﺳﻤﺶ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ اﻳﻨﻘﺪﺭ ﺗﻨﻬﺎﻳﺘﺎﻥ ﺑﮕﺬاﺭﻳﻢ..
ﺭﺳﻤﺶ اﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﻘﻄ ﺳﻬﻢ ﻟﺤﻆﻪ ﻫﺎﻱ اﺣﺘﻴﺎﺟﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ..
ﺭﺳﻤﺶ اﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ اﺯ ﺗﺮﺱ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ, ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﻢ...
ﺭﺳﻤﺶ اﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻟﻂﻒ, اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﻖ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﻲ ﺭا ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ...
ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻮﻱ ﻛﻮﻓﻪ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ...
ﺑﻮﻱ ﺑﻲ ﻭﻓﺎﻳﻲ..
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﺎﻱ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ و اﺯ ﻧﻮ ﺩﺭﺱ اﻣﺎﻡ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺭا ﻳﺎﺩ ﺑﮕﻴﺮﻡ
ﻛﻪ "ﻣﻦ أﺗﺎﻛﻢ ﻧﺠﺎ و ﻣﻦ ﻟﻢ ﻳأﺗﻜﻢ ﻫﻠﻚ"
ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ و ﻫﺮ ﻛﺲ ﻧﻪ, ﻫﻼﻙ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﺁﻗﺎﻱ ﺧﻮﺑﻢ! ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ... ﺁﻏﻮﺷﺘﺎﻥ ﺭا ﺑﻪ ﺭﻭﻳﻤﺎﻥ ﻧﺒﻨﺪﻳﺪ
ﻣﺎ ﺑﻲ اﺩﺑﻴﻢ و ﺑﻲ ﻭﻓﺎ
ﭼﻪ ﺗﻮﻗﻌﻲ ﺳﺖ اﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻳﺘﻴﻢ ﭘﺪﺭ ﻧﺪﻳﺪﻩ??
ﻣﺎ ﭘﺪﺭ ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻩ اﻳﻢ
ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺑﺎیمان ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﺸﺩه اﻳﻢ
ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ اﻳﻢ...
ﺑﺮاﻳﻤﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺣﻢ ﻛﻨﺪ
ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﻨﺪ اﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﻱ ﻭاﻧﻔﺴﺎﻱ ﻏﻴﺒﺖ ﺭا ، ﭘدﺮﻣﺎﻥ ﺭا ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﭘﻴﺶ اﺯ ﺁﻥﻛﻪ ﻗﺒﻞ اﺯ ﻫﻼﻙ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻛﺮﻭﻧﺎ ﺩﺭ اﻣﺘﺤﺎﻥ ﻋﺼﺮ ﻏﻴﺒﺖ ﻫﻼﻙ ﺷﻮﻳﻢ
اللهم عجل لولیِّک الفَرَج