اين يك قاعده كلى است: هر جا كه على عليه ‏السلام باشد، رخدادى جاويد هست. امشب نيز نفس ‏هاى متبرك على عليه ‏السلام ، حادثه ‏اى سبز را رقم زده است.
در بستر امشب، تنها رشادت على عليه ‏السلام بيدار است و پهن ‏دشت شب را اشتياق على عليه ‏السلام به پيامبر پر كرده است. دل باختگى‏ هاى على عليه ‏السلام ، پيامبر را بدرقه كرده است به سوى انتشار آيين روشن.
هجرت، در سايه فداكارى ‏هاى امير ايثار، بر قدوم مبارك پيامبر بوسه مى ‏زند. پيامبر هجرت مى ‏كند با قلب تپنده على عليه‏ السلام كه هميشه و هر جا همراهِ اوست.
شمشيرهاى نا اميد
از بذرهايى كه در دلِ امشب كاشته شده است، فردا حقيقتى به نام على عليه ‏السلام بر خواهد خاست. نه، فردا دير است؛ همين نيمه‏ هاى شب، شمشيرهاى نا اميد ابوجهلْ‏ صفتان، طلوع على عليه ‏السلام در بستر شب را مى‏ بينند و از اين شرم‏زدگى، براى خود مرثيه مى‏ سازند. فردا دير است. تازيانه‏ هاى سهمگين امشب، دقايقى ديگر بر سر معاندان بدكيش فرود مى‏ رود كه حساب كار دستشان باشد و بدانند تا على عليه ‏السلام هست، جاى پيامبر خالى نمى‏ ماند. بدانند كه «ليلة‏المبيت»، ترجمان همه فداكارى‏ هاست و حمايت على عليه ‏السلام ، هماره پيرامون پيامبر خيمه زده است.
فردا دير است. همين امشب، با هزارتوى ظلمتش، براى مخالفان كافى است.
چهره شب، مقابل همه به يك حالت نيست. براى اين تيره ‏انديشان، بسيار كارى‏تر از شمشيرهاشان عمل مى‏كند، تا با زخمى هميشگى و سرافكندگى بى‏شمار و دستى خالى باز گردند.

محمدكاظم بدرالدين

نوشتن دیدگاه