حضرت امام محمّد باقر علیه‌ السلام فرمودند:
يا جابِرُ! مَنْ دَخَلَ عَلَيهِ شَهرُ رَمضانَ وَصامَ نَهارَهُ وَقامَ وَرْداً مِنْ لَيْلِهِ، وَحَفِظَ لِسانَهُ وَفَرجَهُ وَغَضَّ بَصَرَهُ وَكَفَّ اذانَهُ، خَرَجَ مِن الذُّنُوبِ كَيَومٍ وَلَدَتهُ اُمُّهُ.
قالَ قُلْتُ: ما احَسنَ هَذا مِنْ حَديث، جُعِلتُ فِداكَ.
قالَ: ما اشَدَّ هَذا مِنْ شَرْطٍ
هر كس ماه رمضان بر او وارد شود و روزهايش را روزه بدارد و پاسى از شب را به نيايش برخيزد و زبانش را نگهدارد و چشم خود از حرام بربندد و آزار به كسى نرساند، مثل روزی که از مادر متولد می شود، از گناه پاكيزه مى‌شود.
گفتم: چه حديث خوبى!
حضرت فرمودند: و چه شرايط دشوارى!

من لا یحضرة الفقیة، جلد ۲، صفحه ۹۸