عبّاد بن كثير به امام جعفر صادق عليه السلام وارد شد در حالى كه لباس شهرت ضخيمى (1) پوشيده بود ، حضرت فرمود: اى عبّاد! اين چه لباسى است؟
عرض كرد: اى ابا عبداللّه ، اين را براى من عيب مى دانى؟
حضرت فرمود: آرى . رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: هركه در دنيا لباسى شهرت آور بپوشد ، خداوند در روز قيامت جامه خوارى بر او بپوشاند .
رجال الكشي عن حسين بن المختار: دَخَلَ عَبّادُ بنُ كثيرٍ البَصريّ على أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام و عَلَيهِ ثيابُ الشُّهرَةِ غلاظ، فقالَ : يا عَبّادُ ، ما هذهِ الثِّيابُ ؟! فقالَ : يا أبا عبدِ اللّه ِ ، تَعِيبُ هذا عَلَيَّ ؟! قالَ : نَعَم ، قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن لَبِسَ ثيابَ شُهرَةٍ فِي الدُّنيا ألبَسَهُ اللّه ُ ثيابَ الذُّلِّ يَومَ القِيامَةِ .
رجال الكشي : ۲/۶۹۰/۷۳۷
پی نوشت:
1 - صوفیان نخستین که به حسب ریا در تابستان و زمستان لباس پشمینه می‌پوشیدند تا خود را زاهد معرفی کنند به مرور زمان لباسشان به رقعه ای تبدیل شد که از پارچه‌های به دور افکنده مردم دوخته می‌شد. لباسی که به شعار صوفیان برای فرار از دنیا تبدیل گشته بود. ولی به مرور زمان و عادی شدن این لباس برای اهل تصوف باعث شد که صوفیان مرقع پوش ریاکار برای نشان دادن خود مرقعی جدید بپوشند که جلوه گری بیشتری داشته باشد. لذا ایشان چند پیراهن از رنگ‌های مختلف را به دست خویش پاره می‌کردند و رقعه‌های آن را با ترکیبی چشم نواز به هم می‌دوختند و می‌پوشیدند. این باعث شد که این لباس نه تنها به لباس ریا بلکه به لباس شهرت هم معروف شود. کما اینکه دکتر زرین‌کوب دراین‌باره می‌نویسد: «چنین مرقعه‌ای جامع دو صفت شهرت و شهوت است.»
همین عامل باعث انتقاد بزرگانی مثل هجویری و قشیری از تصوف شد. چنانچه هجویری دراین‌باره می‌گوید: «پس اگر این لباس برای این است که تا خداوند تو را بشناسد، که تو خاص او هستی، او بی لباس هم می‌شناسد و اگر به خاطر این است که به خلق بنمائی که من از او هستم. اگر هستی که ریا کردی و اگر نیستی نفاق کردی.» در نتیجه می‌توان گفت خرقه و مرقع از گذشته تا کنون حتی نزد بزرگان صوفیه نیز به عنوان لباس ریا و شهرت به شمار می‌رفته است که مورد انتقاد صوفیان شریعت گرا نیز قرار گرفته است.
زرین‌کوب، عبدالحسین، دنباله جستجو در تصوف ایران، انتشارات امیرکبیر، چاپ چهارم، تهران، 1376، ص 14
هجویری، ابوالحسن علی بن عثمان، کشف المحجوب، مصحح ژوکوفسکی، نشر طهوری، تهران، 1378، ص 53
***********************
حضرت امام رضا عليه السلام فرمودند: هركه خود را به عبادت شهره سازد ، به دين (ديندارى) او بدگمان باشيد؛ زيرا خداوند عزّوجلّ از شهرتِ عبادت و شهرتِ لباس نفرت دارد .
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : مَن شَهَرَ نفسَهُ بِالعِبادَةِ فاتَّهِمُوهُ على دِينِهِ ؛ فإنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يُبغِضُ شُهرَةَ العِبادَةِ و شُهرَةَ اللِّباسِ .
بحار الأنوار : ۷۰/۲۵۲ /۵
