فرانس د وال زیست‌شناس و نخستی‌شناس هلندی در کتاب  "عواطف حیوانات" فرضیه ژن خودخواه را به زیر سئوال می‌برد و می‌گوید:
رفتارهای کمک به دیگران در موجودات و همدلی و... با سناریو خودخواهانه منبطق نیست.
در تصویر سوسیوبیولوژی از طبیعت موجودات یک دیگر را می‌خورند و تمام رفتار به ژن خودخواه ختم می‌شود و تمایلات خودخواهانه همیشه به "قانون هر کی قوی‌تر باشه" نسبت داده می‌شود.
خوشبختانه، ما دیگر چیزهای زیادی در مورد "ژن‌های خودخواه" نمی‌شنویم. این ایده که رفتارهای متداول خودپسندانه است، توسط انبوهی از داده‌های تازه دفن شده است و به مرگ فجیعی منجر شده است.
علم تأیید کرده است که همکاری، حداقل با اعضای گروه، اولین و مهم‌ترین تمایل گونه ما است.  در کتابی  که در مورد رفتار انسان به سال ۲۰۱۱ چاپ شده آمده ، وقتی افراد در یک آزمایش تصویربرداری مغز شرکت کرده بودند انتخابی بین رفتارخودخواهانه و نوع دوستانه به آن‌ها داده شد، اغلب رفتار نوع دوستانه را انتخاب کردند. آن‌ها اگر دلایل خوبی برای عدم همکاری داشتند، دست به رفتار خودخواهانه زدند.