ابن ابی الحدید از علمای معتزلی مذهب می‌نویسد:

برخی گمان کرده‌اند عمر و حتی معاویه بیش از امیر المومنین (علیه السلام) سیاستمدار بودند حال آنکه امیر المومنین (علیه السلام) مقید به قیود شریعت بود و در سیاستش نیرنگ و حیله به کار نمی‌برد اما عمر به خاطر اجتهادش به قیاس و استحسان و مصالح مرسله و رأی شخصی‌اش عمل می‌کرد و کید در مقابل خصمش به کار می‌برد و به امرا استفاده از حیله و کید را دستور می‌داد و چه بسا به مظنونین بی‌گناه حد می‌زد و از اطرافیانش که گناهشان ثابت شده بود می‌گذشت اما امیر المومنین (علیه السلام) قائل به این امور نبود و خلافتشان با خلافت عمر فرق داشت.

شرح نهج‌البلاغه، تألیف ابن أبی الحدید، جلد ۱۰، صفحه ۳۵۲-۳۵۳، چاپ دار الکتب العربی

نوشتن دیدگاه