پرنده‏ وار شده آسمان گرفتارت    ***    نمی‏رسد دهن سنگ‏ ها به انکارت
به شمع شام غریبان شباهتت کم نیست    ***     تو که غروب نشسته به صبح تکرارت
تو آفتاب شب و چاه و سایه و نخلی    ***    که اشک ‏های گلوبسته می‏زند جارت
هنوز از دل دریای چاه می ‏آید    ***    صدای خسته پروانه ‏های تب‏دارت
هنوز بغض صدایت زکوفه می‏ آید    ***    و بوی آه گلوگیر تلخ افطارت
پرنده ‏ای و زسمت بهشت می ‏آیی   ***    درخت‏ های زمین می‏دهند آزارت
پرنده ‏ای و هوای سفر زده به سرت    ***    اگرچه مانده به پر زخم ‏های بسیارت
چو کوه مانده ‏ای اکنون اگرچه می‏دانی    ***    سکوت تلخ شب کوفه می‏زند دارت
پرنده‏ های غریب سکوت چاه امشب    ***    نهاده ‏اند غریبانه سر به دیوارت
عباس محمدی