قالَ الصّادق سلام الله علیه: وَ لَا كَيَوْمِ مِحْنَتِنَا بِكَرْبَلَا وَ إِنْ كَانَ كَيَوْمِ السَّقِيفَةِ وَ إِحْرَاقِ الْبَابِ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ زَيْنَبَ وَ أُمِّ كُلْثُومٍ وَ فِضَّةَ وَ قَتْلِ مُحَسِّن بِالرَّفْسَةِ لَأَعْظَمُ وَ أَمَرُّ لِأَنَّهُ أَصْلُ يَوْمِ الْفِرَاشِ.

امام صادق علیه‌السلام فرمودند:

روزی به سختی واقعه کربلا نیست مگر روز سقیفه و ایام آتش زدن درب خانه امیرالمومنین علی و فاطمه و حسن و حسین و زینب و ام کلثوم و فضه (صلوات الله علیهم)

و شهادت حضرت محسن صلوات الله علیه با لگد که برای ما بزرگتر و تلخ تر است زیرا آن روز اصل پهن شدن این بساط است.

الهدایه الکبری ،ص۴۱۷
عوالم العلوم،ج۲، ص۵۹۷،ح۱۸
مأساة الزهراء عليها السلام،ج۲، ص۶۲
نوائب الدهور، للسيد الميرجهاني، ص۱۹۴
فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفى ج۲، ص۵۳۲
الموسوعة الكبرى عن فاطمة الزهراء، ج۵، ص۴۱۵