عبدالله بن مسعود می گوید:
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند:

هنگامی که خداوند آدم علیه السلام را خلق کرد و از روح خود در او دمید، آدم علیه السلام عطسه کرد و گفت:«الحمدالله»
خداوند فرمود:
ای بنده‌ی من! حمد مرا کردی؛ قسم به عزت و جلالم که اگر نبودند آن دو نفر«که اراده نموده ام آنها را در دنیا خلق کنم» هرگز تو را خلق نمی کردم.
آدم علیه السلام عرض کرد:
خداوندا ! آنان از «صلب» من می باشند؟
حق تعالی فرمود: آری
ای آدم! سرت را بلند کن و ببین، پس چون آدم علیه السلام سرش را بلند کرد، دید بر عرش نوشته شده:
لا اله الا الله،  محمد صلی الله علیه وآله وسلم رسول خدا، پیامبر رحمت است و علی علیه السلام اقامه کننده‌ی حجت است،  هر کس بشناسد حق علی علیه السلام را،  پاکیزه و طاهر است وهر کس انکار کند حق او را،  ملعون و زیان کار است.
به عزتم قسم،  هر کس از او اطاعت کند،  داخل بهشت می کنم اگر چه معصیت مرا نموده باشد، و قسم به عزتم داخل آتش  جهنم می کنم هر کس که معصیت او را کرده باشد،  اگر چه از من اطاعت کرده باشد.

عن عبد الله بن مسعود قال :
قال رسول الله صلى الله عليه و اله :
لما ان خلق الله آدم ونفخ فيه من روحه ، عطس آدم فقال :
الحمدلله ،
فأوحى الله تعالى إليه : حمدني عبدي ، وعزتي وجلالي ، لولا عبدان أريد ان اخلقهما في دار الدنيا ما خلقتك ،
قال : الهي فيكونان مني؟
قال نعم يا آدم ارفع رأسك وانظر ،
فرفع رأسه فإذا هو مكتوب على العرش :
لا إله إلا الله محمد [ رسول الله ] نبي الرحمة ، علي مقيم الحجة ، ومن عرف حق علي زكى وطاب ، ومن انكر حقه لعن وخاب ،
اقسمت بعزتي ان ادخل الجنة من اطاعه ، وان عصاني واقسمت بعزتي ان ادخل النار من عصاه وان اطاعني

منبع:
المناقب «خوارزمی»: ۲۲۷
غایه المرام: ۷، ح ۱۶
ینابیع الموده: ۱۱
مصباح الانوار: ۹۴«خطی»
بشاره المصطفی «طبری»:  ۶۸ به اسناد اعمش
بحارالانوار: ۶۸، ۱۳٠، ح ۶۱
تأویل الایات: ۴۷، ح ۲۲ به نقل از شیخ طوسی _الفضائل: ۱۵۲  ، ح ۷۹
الروضه فی الفضائل «شاذان بن جبرئیل» ۱۴۸، ۱۴۵
الحقاق الحق: ۴، ۱۴۴ به نقل از الاربعین «حافظ بن أبی الفوارس»: ۲۷.