قرآن : «و هنگامى كه (با اذان، مردم را) به نماز مى خوانيد، آن را به مسخره و بازى مى گيرند، زيرا آنان مردمى نابخردند.»
1 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : به خدا سوگند، شفاعت من به كسى كه نماز را سبك بشمارد، نمى رسد و در كنار حوض (كوثر) نزد من نمى آيد.
2 ـ بيست خصلت فقر مى آورد: .... و سبك شمردن نماز .
3 ـ در پاسخ دخترش فاطمه كه پرسيده بود: اى پدر مردان و زنانى كه نمازشان را سبك مى شمرند چه (جزايى) دارند؟ ـ فرمود: اى فاطمه، هر كس ـ از مردان يا زنان ـ نمازش را سبك بشمرد ، خداوند او را به پانزده خصلت مبتلا مى كند: شش خصلت در دنيا، سه خصلت هنگام مرگش، سه خصلت در گورش و سه خصلت در قيامت هنگامى كه از گورش بيرون مى آيد. امّا آنچه در دنيا به او مى رسد: خداوند بركت را از عمرش بر مى دارد و نيز از روزيش ، سيماى صالحان را از چهره اش مى زدايد، به هر عملى كه انجام مى دهد پاداشى داده نمى شود، دعايش به آسمان نمى رود و ششم اينكه براى او در دعاى صالحان نصيبى نيست.
و امّا آنچه هنگام مرگش به او مى رسد: نخستين آن ها اين است كه خوار مى ميرد، دوم گرسنه مى ميرد و سوّم، تشنه مى ميرد، پس اگر از نهرهاى دنيا به او بنوشانند، سيراب نمى شود.
و امّا آنچه در گورش به او مى رسد: نخستين آن ها اين است كه خداوند فرشته اى مى گمارد تا او را در گورش آشفته سازد، دوّم اينكه گورش را بر او تنگ مى كند و سوّم اينكه گورش تاريك است.
و امّا آنچه روز قيامت هنگام بيرون آمدن از گورش به او مى رسد: نخستين آن ها اين است كه خداوند فرشته اى مى گمارد تا او را با صورت (روى زمين )بكشد در حالى كه مردم به او مى نگرند، دوّم اينكه بازخواست سختى مى شود و سوّم اينكه خداوند به او نمى نگرد و پاكش نمى سازد و عذابى دردناك دارد.
4 ـ امام باقر عليه السّلام : نمازت را سبك مشمار كه همانا پيامبر صلّى الله عليه و آله هنگام رحلتش فرمود: هر كس نماز را سبك بشمارد از من نيست[1].
5 ـ امام صادق عليه السّلام : به خدا سوگند بر شخص، پنجاه سال مى گذرد حال آن كه خداوند ، يك نماز از او نپذيرفته است. چه چيز از اين سخت تر است؟ به خدا سوگند، شما از همسايگان و همراهانتان كسانى را مى شناسيد كه اگر براى برخى از شما نماز گزارده بود، آن را به خاطر سبك شمردنش نمى پذيرفت. همانا خداى جلّ جلاله جز نيكو نمى پذيرد . پس چگونه آنچه را كه سبك شمرده شده بپذيرد؟
6 ـ ابوبصير: بر اُمّ حميده (همسر امام صادق) وارد گشتم تا او را به جهت رحلت ابو عبدالله امام صادق عليه السّلام تسليت دهم . پس او گريست و من نيز از گريه او گريستم . سپس گفت: اى ابو محمّد[2]، اگر ابو عبدالله عليه السّلام را هنگام مرگ مى ديدى، به شگفت مى آمدى؛ چشمانش را باز كرد و سپس فرمود: هر كس را ميان من و او پيوند خويشاوندى است، گرد آوريد.
(ام حميده) گفت: هيچكس را رها نكرديم مگر اينكه گرد آورديم. پس به آن ها نگريست، سپس فرمود: همانا شفاعت ما به سبك شمارنده نماز نمى رسد[3].
________________________________________
(1) در «علل الشرايع» در انتهاى حديث آمده است: «به خدا سوگند در كنار حوض (كوثر) نزدِ من نمى آيد» و در «الفقيه»، «عوالى اللآلى» چنين آمده است: «پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : هر كس نماز را سبك بشمارد، از من نيست، به خدا سوگند در كنار حوض (كوثر) نزد من نمى آيد».
(2) كنيه ديگر ابوبصير بوده است.
(3) در «الفقيه» تنها بخش پايانى روايت يعنى گفته امام صادق عليه السّلام «همانا شفاعت ما...» آمده است.