اهل بیت علیهم السلام هستند که خداوند بوسیله توسل به ایشان عطاء و دعاها را مستجابت و توبه را قبول میکند چنانکه اما حسن عسکری علیه السلام فرمودند:

وقتی آدم علیه السلام پی به اشتباه خویش برد به خداوند عرض کرد:

يا رب تب علي فاقبل معذرتي واعدني الى مرتبتي و ارفع لديك درجتى …:

خدایا، مرا ببخشش، و مرا به درجه خویش باز گردان، بلکه درجه ام را بیشتر گردان، چون در جان و روح خویش متوجه اشتباه خویش شده ام!

پس خداوند فرمود:

يا آدم أما تذكر أمرى إياك أن تدعوني بمحمد و آله الطيبين عند شدائدك … :

 ای آدم، آیا قبلا به تو تذکر ندادم در هنگام سختی ها و گرفتاریها مرا به محمد و آلش قسم بده⁉

عرض کرد: بلی پروردگارم، پس خداوند فرمود:

فبهم فتوسل‌ بمحمد و علي و فاطمة و الحسن و الحسين خصوصا فادعني اجبك الى ملتمسك و ازدك فوق مرادك:

پس خصوصا بوسیله محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام به من متوسل و ملتمس بشو، تا حتی به آنچه فوق مرادت هست نیز برسی، پس آدم دعا کرد:

خدایا، به حرمتی که آنها در نزد تو دارند به تو متوسل میشوم تا توبه منو قبول کنی، چون من همان کسی هستم که به من نعمت دادی، و فرشتگانت به من سجده کردند، و در بهشتت مرا جا دادی، و حواء را به عقد من در آوردی، و مکرمین از فرشتگانت را خادم من قرار دادی، پس خداوند به او فرمود:

يا آدم إنما أمرت الملائكة بتعظيمك بالسجود اذ كنت وعاء لهذه الأنوار و لو كنت سألتنى بهم قبل خطيئتك أن أعصمك منها،

ای آدم، به فرشتگانم امر دادم به تو سجده کنند چون تو ظرف انوار محمد و آل محمد علیهم السلام بودی، پس اگر قبل اشتباهت از من میخواستی که بوسیله آنها تو را از گناه حفظ کنم هرگز مرتکب خطیئه نمیشدی، و تو را وسوس شیطان حفظ میکردم، اما در تقدیراتم مقدر شده که اختیار داشته باشی، - و با فهم و شعور خویش رشد کنی - پس الان بوسیله آنها متوسل شو که دعایت مستجاب است، پس آدم دعا کرد:

اللهم بجاه محمد و آل محمد الطيبين بجاه محمد و عليّ و فاطمة و الحسن و الحسين و الطيبين من الهم لما تفضلت بقبول توبتي … :

خدایا، به جاه محمّد و معصومین از آل محمد، و به جاه محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين و ذریه معصومش توبه مرا قبول کن، و مرا به مرتبه خویش باز گردان، پس خداوند فرمود:

قد قبلت توبتك و اقبلت برضوانى عليك، و صرفت آلائي و نعمائي أليك، و اعدّتك الى مرتبتك من كراماتي … :

توبه تو را قبول کردم، و از تو راضی شدم، و جمیع برکات و نعمتهایم را به تو بخشیدم، و تو را به مرتبه ات بگرداندم، بلکه از رحمتم بیشتر هم  به تو عطاء میکنم، و این همان معنای آیه ای است که میفرماید:

فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيم:

پس خداوند به آدم کلماتی - یعنی اسمائی تعلیم کرد و با آن توبه او را قبول کرد، و او تواب و رحیم است!
 
مصادر:

المسائل العكبرية - المفيد - الصفحة ٢٨.
التفسير الإمام العسكري (ع) - الصفحة ٢٢٥.
التفسير الصافي - الفيض - ج ١ - الصفحة ١١٥.
التفسير البرهان - البحراني - ج ۱- الصفحة ۱۹۵.
تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب - المشهدی - ج ۱ - الصفحة ۳۷۵.
تأويل الآيات - شرف الدين - ج ١ - الصفحة ٤٤.
غاية المرام - البحراني - ج ٤ - الصفحة ١٧٧.
نوادر الأخبار فيما يتعلق بأصول الدين - الفيض - ج ۱ - الصفحه ۱۳۴.
بحار الأنوار - المجلسي - ج ١١ - الصفحة ١٩٢.