اشد مجازات برای اخلال در معیشت مسلمانان
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) مطلع شد که ابن هرمه کارگزار سوق الاهواز مرتکب خیانتی شده است. پس به رفاعه نوشت:
وقتی نامۀ من به دست تو رسید، ابن هرمه را از سوق بر کنار و او را برای حفظ منافع مردم بازداشت کن. او را زندانی و [مردم را] برای دادخواهی از او، فراخوان و به همۀ کارفرمایانت بنویس و نظر مرا دربارۀ او اعلام کن.
دربارۀ او غفلت و کوتاهی نکنی که در نزد خدا هلاک خواهی شد و من هم به بدترین وجه تو را برکنار می‌کنم. من تو را به خدا پناه می‌دهم از این پیشامد.
وقتی روز جمعه شد او را از زندان بیرون آور و ۳۵ ضربۀ تازیانه به او بزن و او را دور بازار بگردان.
هر کس علیه او شاهدی آورد او و شاهد را سوگند ده و از درآمد شخصی‌اش به او بپرداز
و دستور ده او را خوار و زشت و با دشنام‌ ای خائن! ‌ای سرکش! به زندان برند
و پاهایش را ببند و موقع نماز باز کن و میان او و کسی که برایش آب و غذا و لباس و زیرانداز می‌آورد، مانع نشو
و مگذار کسانی که به او خصومت و لجاجت تلقین می‌کنند و امید آزادی به او می‌دهند، ملاقاتش کنند.
اگر برای تو ثابت شد کسی به او حرفی زده که به ضرر مسلمانی تمام می‌شود، با تازیانه او را بزن و به حبسش بینداز تا توبه کند
و دستور ده که زندانیان جز ابن هرمه را در شب به محوطۀ باز بیاورند تا تفریح کنند، مگر اینکه خوف مرگ وی را داشته باشی که او را هم با زندانیان در شب بیرون می‌آوری.
پس از سی روز اگر دیدی طاقت دارد باز ۳۵ تازیانه به او می‌زنی و برای من دربارۀ سوق بنویس که چه کرده‌ای و چه کسی را جای آن خیانتکار گذاشته‌ای و حقوق آن خائن را قطع کن.

مغربی، نعمان، دعائم الاسلام، ج۲، ص۵۳۲، ح۱۸۹۲.  
نوری، حسین، مستدرک الوسائل ج۱۷، ص۴۰۳، ح۵.