جمال پريسا نداری، که داری    ***     نگاهی فريبا نداری، که داری
ربودی دل مردمان را به مهرت    ***     به چشمان دل، جا نداری، که داری
خدا از تو بر خويشتن آفرين گفت    ***     به دل عشق او را نداری، که داری
بنازم، بنازم به خُلق عظيمت    ***     سرايی به دل‏ها نداری، که داری
تو آينه باصفای خدايی    ***     سراپا تماشا نداری، که داری
به آن سينه مهربانت هميشه    ***     خدا را تمنا نداری، که داری
رسول گلی در گلستان دل‏ها    ***     رخی پاک و زيبا نداری، که داری
به هنگام ميلادت از بهترين گل    ***     لطافت سراپا نداری، که داری
نفس‏های تو زنده سازد جهان را    ***     دم گرم و گيرا نداری، که داری
کلامت چو قرآن همه دلنشين است    ***     بيانات شيوا نداری، که داری
گل باور ما، ز تو شد شکوفا    ***     تو باغی شکوفا نداری، که داری
جيرودی