برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
«عبدالله بن احمد بن حنبل » می‌گفت: من كودک بودم كه پدرم دستانم را گرفته بود و مرا از پل عبور می‌داد، وقتي به مسجد رصافه (در بغداد) رسيديم، كوزه‌ی بزرگی را دیدیم كه درون آن شیرینی و شربت خنک بود و گروهي از خدمتكاران نيز که كاسه‌هايی در دست داشتند، مردم را چنین ندا می‌دادند: «به عشق معاوية بن ابی سفيان از این شربت گوارا بنوشید!»
من از پدرم پرسيدم: معاويه كيست؟
پدرم در پاسخ گفت: «اينها گروهی هستند كه بغض كسی (علي بن ابي طالب) را در دل دارند كه هيچ بهانه‌ای برای طعن و دشمنی با او ندارند و از این رو به دوستی و محبت دشمنانش روی آورده‌اند.»
ذیل تاریخ بغداد، محب الدین ابوعبد الله محمد بن محمود بغدادی معروف به ابن نجار بغدادی، متوفای ۶۴۳ هـ. ق، دار الکتب العلمیة، ج۱۹ص۴۴
پی‌نوشت: این یکی از ده‌ها مصداق از مصادیق ترویج عجیب معاویه به جهت تنقیص مقام امیرالمومنین علی علیه‌السلام است ،که تا صدها سال پس از مرگ او ادامه داشته، احمد بن حنبل متوفای ۲۴۱ هجری است...
یرِیدُونَ لِیطْفِؤُا نُورَ الله بِأَفْواهِهِمْ وَاللهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کرِهَ الْکافِرُونَ