«غلو» در فرهنگ عربى به معناى «تجاوز از حد و مرز» است.[1] مساله" غلو" درباره بزرگان قوم، يكى از مهم‌ترين سرچشمههاى انحراف است، از آنجا كه انسان علاقه به خود دارد، ميل دارد كه رهبران و پيشوايان خويش را هم بيش از آنچه هستند بزرگ نشان دهد تا بر عظمت خود افزوده باشد. در چند آیه قرآن خدا اهل کتاب را از غلو منع می‌کند. «قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لا تَغْلُوا في دينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ.[مائده/77] بگو: اى اهل كتاب! در دين خود، غلوّ (و زياده روى) نكنيد! و غير از حق نگوييد.»
متاسفانه در کتب اهل سنت برای برتری دادن شخصیت‌ها غلوهای بسیاری دیده می‌شود، یکی از موارد غلو بیان مدت زمان حمل درباره "مالک بن انس" می‌باشد. (طبیعی ترین حالت حمل، 9 ماه است. البته شش ماه هم وجود دارد. اگر مدت بارداری بیشتر از نه ماه باشد، جنین فاسد می‌شود و اگر کمتر باشد، جنین رشد کافی را نخواهد داشت. این مطلب مورد تایید علم پزشکی می‌باشد).
مناوی در کتاب خود می‌گوید: «مادرش، مالک بن انس را 3 سال باردار بود» [2]. قرطبی در تفسیر خودش می‌گوید: «مالک بن انس به مدت دو سال در رحم مادرش بوده و گفته می‌شود سه سال در رحم بوده است.» قرطبی در ادامه در دفاع از این مدت‌های بارداری، از قول ابن عربی می‌گوید: «بعضی از متساهلين از مالكی‌ها می‌گويند كه مدت بارداری نبايد بيش از نه ماه طول بكشد و جز افراد هالك و بدبخت، اين‌چنين حرفی نمی‌زنند.»[3]
قاضي عياض كه از استوانه‌های علمی اهل سنت مالكي است، كتابی در فضائل مالك و علمای مذهب خود دارد در این کتابش بر اين قضيه صراحت دارد: «مالك، سه سال تمام، در رحم مادر خود بود.»[4] عباد بن العوام گفته است «حداکثر مدت زمان بارداری 5 سال است و زهری گفته است :حداکثر مدت زمان بارداری در زن می تواند 6 و 7 سال باشد.»[5]
اکنون خود قضاوت کنید آیا این گفتارها مطابق با عقل سلیم است؟ کدام عقل قبول می‌کند که فردی سه سال در شکم مادر باشد و وقت زایمان سالم به دنیا بیاید؟ آیا این گفتارها غلو نیست؟ اگر همین گفتارها درباره یک عالم شیعه گفته شود سریعا او را به شرک و غلو متهم می‌کنند.
پی‌نوشت:
[1]. راغب اصفهانی، مفردات ألفاظ القرآن ج 1 ص 613، ناشر: دار القلم، مكان چاپ: بيروت، نوبت چاپ: اول
[2]. مناوی، فیض القدیر ج 1 ص 30، الناشر: المكتبة التجارية الكبرى، مصر، الطبعة الأولى، 1356
[3]. قرطبی، تفسير القرطبي ج 9 ص 288، دار النشر: دار الشعب، القاهرة
[4]. قاضی عیاض، ترتیب المدارک ج 1 ص 29، مصدر الكتاب: موقع الوراق
[5]. ابن قدامه، المغنی لابن قدامة،ج 8، ص121 ، چاپ: مکتبة القاهرة
