تفسیر العیاشی عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیراً قَالَ هِیَ طَاعَةُ اللَّهِ وَ مَعْرِفَةُ الْإِمَام.
ابوبصیر گوید: از حضرت امام جعفرالصادق علیه السّلام درباره تفسیر آیه «وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیراً» سؤال کردم. فرمودند: طاعت خداوند متعال و شناخت امام معصوم است.
و در روایتی دیگر مقصود از حکمت:
«مَعْرِفَةُ الْإِمَامِ وَ اجْتِنَابُ الْکَبَائِرِ الَّتِی أَوْجَبَ اللَّهُ عَلَیْهَا النَّارَ.»
یعنی امام شناسی و دوری از گناهانی که خداوند متعال آتش را برایشان واجب کرده است.
و در روایتی دیگر مقصود از حکمت:
«إِنَّ الْحِکْمَةَ الْمَعْرِفَةُ وَ التَّفَقُّهُ فِی الدِّینِ فَمَنْ فَقُهَ مِنْکُمْ فَهُوَ حَکِیمٌ وَ مَا أَحَدٌ یَمُوتُ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَحَبَّ إِلَی إِبْلِیسَ مِنْ فَقِیهٍ.»
حکمت شناخت و تفقه در دین است. اگر کسی از شما در دین تفقه کند حکیم است، و برای شیطان مرگ هیچ یک از مؤمنین مطلوبتر از مرگ فقیه نیست.
بحارالانوار،١/٢١٥،بهنقلاز"تفسیرعیاشی"
