«قبول نظر»
عرش و ملک مهر و مه از نور اوست *** امر خدا در لب و دستور اوست
مهر و محبت که در او جوهر است *** زاده بحری است که در شور اوست
زینت هفتاد فلک ای حکیم *** روشنیش از نظر هور اوست
هر که قبول نظر او شود *** بنده صفت بنده بندور اوست
زندگی حسن ازل تا ابد *** زنده دلا از نفس صور اوست
خلعت آن شاه به عزّ کسی است *** گر چه جمالی به جهان عور اوست
«ساقی مستان»
مصطفی فرد است و جامع همچو آب *** همچو آب و آفتاب و ماهتاب
که حیات و روشنایی ها از اوست *** به گواهی خدا و بوتراب
روشنیِ چه که مهر بینشان *** روشن است از عارض آن آفتاب
نور چه و عقل چه و علم چه *** پیش آن ساقی مستان خراب
غیر ازین آیات و حرف و معجزات *** صد کتاب آورده او بی فضل و باب
غمزه پنهان آن شاه عرب *** در عجم بیدار کرده دل ز خواب
بر جمالی آمد آن نوک حبیب *** زان سپر کرده دلی با صد شتاب
«سوز و نیاز»
ای ز تو روشن شده مرآت دل *** وز رخت افروخته مشکات دل
زلف پریشان تو آشوب جان *** غمزه جادوی تو آفات دل
مات جمال تو و حیران توست *** هر که به تحقیق شده مات دل
حبّ تو اندوخته سوز و نیاز *** درد تو افروخته لمعات دل
عشق تو ذات است و به هر دل که زد *** محو صفاتست زهی ذات دل
هر که ز دل عارف ذات تو شد *** گشت چو من خاک خرابات دل
وصف جمالش ز جمالی شنو *** تا که شوی مست شرابات دل
«قبله جان»
ای رخ زیبای تو مرآت دل *** نرگس مخمور تو آفات دل
قامت رعنات که دل میبرد *** قبله جان دانم و میقات دل
هر که شناسای صفات تو شد *** داند تحقیق تویی ذات دل
چشم خرد حسن و جمالت ندید *** زان نبرد راه به طاعات دل
واقف اسرار کلامت نشد *** هر که نشد ناظر آیات دل
معجز پیدای تو وصف تو نیست *** خلق عظیم است کمالات دل
مهر تو روشن کن مصباح جان *** حبّ تو پیدا کن مشکات دل
عکس جمال تو ز خورشید جان *** تافت بر اطراف سماوات دل
هر چه درآید بدو چشم خرد *** پرتو جسم است نه لمعات دل
زلف پریشان تو آشوب جان *** غمزه جادوی تو آفات دل
نام محمد نبرد بر زبان *** هر که بود محو شهادات دل
هر که جمالش چو جمالی بدید *** جان بسپارد بر مرآت دل
منبع : نشریه گنجینه ، فروردین و اردیبهشت 1385 ، شماره 58
