«قبول نظر»
عرش و ملک مهر و مه از نور اوست   ***    امر خدا در لب و دستور اوست
مهر و محبت که در او جوهر است   ***    زاده بحری است که در شور اوست
زینت هفتاد فلک ای حکیم   ***    روشنیش از نظر هور اوست
هر که قبول نظر او شود   ***    بنده صفت بنده بندور اوست
زندگی حسن ازل تا ابد   ***    زنده دلا از نفس صور اوست
خلعت آن شاه به عزّ کسی است   ***    گر چه جمالی به جهان عور اوست
«ساقی مستان»
مصطفی فرد است و جامع همچو آب   ***    همچو آب و آفتاب و ماهتاب
که حیات و روشنایی ‏ها از اوست   ***    به گواهی خدا و بوتراب
روشنیِ چه که مهر بی‏نشان   ***    روشن است از عارض آن آفتاب
نور چه و عقل چه و علم چه   ***    پیش آن ساقی مستان خراب
غیر ازین آیات و حرف و معجزات   ***    صد کتاب آورده او بی‏ فضل و باب
غمزه پنهان آن شاه عرب   ***    در عجم بیدار کرده دل ز خواب
بر جمالی آمد آن نوک حبیب   ***    زان سپر کرده دلی با صد شتاب
«سوز و نیاز»
ای ز تو روشن شده مرآت دل   ***    وز رخت افروخته مشکات دل
زلف پریشان تو آشوب جان   ***    غمزه جادوی تو آفات دل
مات جمال تو و حیران توست   ***    هر که به تحقیق شده مات دل
حبّ تو اندوخته سوز و نیاز   ***    درد تو افروخته لمعات دل
عشق تو ذات است و به هر دل که زد   ***    محو صفاتست زهی ذات دل
هر که ز دل عارف ذات تو شد   ***    گشت چو من خاک خرابات دل
وصف جمالش ز جمالی شنو   ***    تا که شوی مست شرابات دل
«قبله جان»
ای رخ زیبای تو مرآت دل   ***    نرگس مخمور تو آفات دل
قامت رعنات که دل می‏برد   ***    قبله جان دانم و میقات دل
هر که شناسای صفات تو شد   ***    داند تحقیق تویی ذات دل
چشم خرد حسن و جمالت ندید   ***    زان نبرد راه به طاعات دل
واقف اسرار کلامت نشد   ***    هر که نشد ناظر آیات دل
معجز پیدای تو وصف تو نیست   ***    خلق عظیم است کمالات دل
مهر تو روشن کن مصباح جان   ***    حبّ تو پیدا کن مشکات دل
عکس جمال تو ز خورشید جان   ***    تافت بر اطراف سماوات دل
هر چه درآید بدو چشم خرد   ***    پرتو جسم است نه لمعات دل
زلف پریشان تو آشوب جان   ***    غمزه جادوی تو آفات دل
نام محمد نبرد بر زبان   ***    هر که بود محو شهادات دل
هر که جمالش چو جمالی بدید   ***    جان بسپارد بر مرآت دل

منبع : نشریه گنجینه ، فروردین و اردیبهشت 1385 ، شماره 58