طبق گزارش واقدی از عالمان سنی مذهب (م207ق):
هنگامی که خاندان عدی بن حاتم از جمله خواهر عدی اسیر شدند، مردى به او اشاره كرد كه برخيز و با رسول خدا (صلی الله علیه و اله) صحبت کن!
او برخاست و درخواست عفو کرد.
پيامبراکرم (صلی الله علیه و اله) نیز او را آزاد كرد و نسبت به او بخشش و لطف معمول داشتند.
خواهر عدی از کسی پرسيد:
اين مردى كه اشاره كرد با پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) سخن بگویم، كيست؟
گفتند، على (علیه السلام) است که شما را اسير كرده است، مگر او را نمى شناسى؟
گفت: نه به خدا سوگند.
من از روز اسارت تا هنگام ورود به اين خانه، گوشه پیراهن خود را بر چهرهام كشيدم و گوشه چادرم را بر روبندم افكندم و نه چهره او و نه چهره هيچيك از يارانش را نديدهام.
المغازی (واقدی) ج 3 ص 989-988
قال الواقدىّ: فحدّثت هذا الحديث عبد اللّه بن جعفر الزّهرىّ فقال:
حدّثنى ابن أبى عون قال: كان فى السّبى أخت عدىّ بن حاتم لم تقسم، فأنزلت دار رملة بنت الحارث. و كان عدىّ بن حاتم قد هرب حين سمع بحركة علىّ (عليه السلام)،
و كان له عين بالمدينة فحذّره فخرج إلى الشام،
و كانت أخت عدىّ إذا مرّ النبىّ ( صلّى اللّه عليه و سلم )تقول: يا رسول اللّه، هلك الوالد و غاب الوافد، فامنن علينا منّ اللّه عليك!
كلّ ذلك يسألها رسول اللّه صلّى اللّه عليه و سلّم: من وافدك؟
فتقول: عدىّ بن حاتم!
فيقول: الفارّ من اللّه و رسوله؟
حتى يئست.
فلمّا كان يوم الرابع مرّ النبىّ ( صلّى اللّه عليه و سلم )فلم تكلّم فأشار إليها رجل: قومي فكلّميه!
فكلّمته فأذن لها و وصلها،
و سألت عن الرجل الذي أشار إليها
فقيل: علىّ، و هو الذي سباكم، أما تعرفينه؟
فقالت: لا و اللّه، ما زلت مدنية طرف ثوبي على وجهى و طرف ردائي على برقعى من يوم أسرت حتى دخلت هذه الدار، و لا رأيت وجهه و لا وجه أحد من أصحابه.
المغازي : الواقدي ج : 3 ص : 988
