عمرو بن بحر جاحظ، نویسنده و اندیشمند بزرگ اهلسنت در سـده سوم هجری، از سرآمدان نثر و ادبیات عرب اسـت. وی در کتاب البیان و التبیین ـ که شـاهکاری در شناخت قدرت بیان و تأثیر کلام است ـ درباره یکی از حکمتهای نهج البلاغه از امیرالمومنین علیهالسلام:
«قِیمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ»
«ارزش هر انسانی به اندازه چیزی است که آن را نیکو میداند»
مینویسد:
«گر از تمام کتاب چیزی جز این جمله
نمی داشتیـم، همان بس بود؛ شفا بخش، کافی، و بینیازکننده از هر چیز دیگر. بلکه افزون بر کمال، فراتر از نیاز، و فراتر از غایت بود».
البيان والتبيين، جلد ١، صفحه ٨٣.
پی نوشت: این تمجید کمنظیر از سوی ادیبی چون جاحظ، نشان از عظمت معنایی و فصاحت بی مانند کلام امیرالمؤمنین علیهالسلام دارد.
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
