سكونى از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه امير مؤمنان عليه السّلام فرمود: 

رسم فقهاء و دانشمندان اين بود كه چون به يكديگر نامه مى‌نوشتند سه جمله در آن بود كه چهارمى نداشت: 
1. هر كه همت و اندوهش آخرتش باشد خداوند اندوه دنياى او را كفايت كند. 
2. هر كه خود نهانش را اصلاح كند خداوند آشكار او را اصلاح گرداند.
3. هر كه ميان خود و خداى عز و جل را اصلاح كند خداى تبارك و تعالى ميان او و مردم را اصلاح كند. 

قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : 

كَانَتِ اَلْفُقَهَاءُ وَ اَلْعُلَمَاءُ إِذَا كَتَبَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ كَتَبُوا بِثَلاَثَةٍ لَيْسَ مَعَهُنَّ رَابِعَةٌ 
1. مَنْ كَانَتْ هِمَّتُهُ آخِرَتَهُ كَفَاهُ اَللَّهُ هَمَّهُ مِنَ اَلدُّنْيَا 
2. وَ مَنْ أَصْلَحَ سَرِيرَتَهُ أَصْلَحَ اَللَّهُ عَلاَنِيَتَهُ 
3. وَ مَنْ أَصْلَحَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَصْلَحَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَلنَّاس  . 

الکافي  ج۸ ص۳۰۷ 

نوشتن دیدگاه