هر چند شخصیت فرد با اندیشه و افكار و آراء و آثار او است نه با صورت و سیما و صفات ظاهرى او (1) ولى بعنوان اینكه نیمرخى از چهره ملكوتى آن نوزاد اسلام را به طالبان و علاقه مندان او نشان دهیم بر روال سیره نویسان چهره نگر با اندك تغییر لفظى در زیر مى آوریم تا همراه تصویر ارزش هاى ذهنى او یك تصویر تقریبا عینى هم، از آن بزرگوار داشته باشیم.
مورخین در این باره چنین ثبت كرده اند كه: او داراى قامت معقول و اندام مناسب و زیبا بود صورتش گندم گون و نورانى، رنگ مویش مشگى و انبوه، چهره اش با صفا و ملكوتى، فاصله دندان هاى گشاد و كتف هایش باز و گسترده، بدنش لاغر و باریك و بطور كلى در هاله اى ازابهت و جلال قرار داشت كه فروغ روحانیت و جلوه معنویت از سیماى بهشتى او نمودار و جلوه گر بود.
تلاوت آیات قرآن او با آن زمزمه هاى حزین و آواى دلبرا براى اهل نظر جهانى از لطف و صفا مى آفرید كه هم لذت بخش بود و هم انسان ساز.همیشه زیرا لباس خود پارچه اى از پشم خشن مى پوشید ولى لباس روئین او گرانبها و فاخر بود.او همیشه توصیه می كرد كه لباس تمیز و زیبا بپوشید و قناعت در لباس را روا نمی شمرد و می فرمود: جد بزرگوارم على بن الحسین (علیهما السلام) همیشه لباس فاخر مى پوشید كه گاهى قیمت آن از پانصد درهم بالاتر بود و عباى گرانبهائى داشت كه معمولا به پنجاه دینار ابتیاع می فرمود سپس در تعقیب توصیه خود این آیه را تلاوت فرمود:
قل من حرم زینة الله التى اخرج لعباده و الطیبات من الرزق.
بگو كى و كدام آئین لباس هاى زیبا و غذاهاى گوارا و مطبوع را بر مردم حرام نموده است (2).
_____________________________
1 ـ از سخنان معروف رضوان جایگاه مرحوم كاشف الغطاء مجاهد است جائى كه می فرماید:
الانسان آرائه و افكاره لا صورته و اعضائه «آئین ما ص 44 از انتشارات نسل جوان»
2 ـ المجالس السنیه ج ص 523 و دیگر منابع مربوط
