... و تو را برانگیختند تا انسان دوباره خلق شود و انسانیّت نفسی تازه کند.
تو را برانگیختند تا به نام مقدس «او» تندیس هزاران ساله شرک را بشکنی و حقیقت توحید را برای دل‏ های جهل‏ زده جهان معنا کنی.
تو را برانگیختند در ادامه مسیر ابراهیم، در صراط روشن هدایت و با کوله‏ باری از حجم سنگین رسالت.
صدایت را می‏شنویم گرم و آسمانی، سرشار از عطر خوش وحی؛ از «حرا» که پایین می ‏آیی، آسمان با همه عظمتش زیر پاهایت کوچک می‏شود.
پیراهنت عطر بال‏ های جبرئیل را گرفته؛ نگاه کن! چشم ‏هایت درخشان‏تر از همیشه حقانیت حقیقت را نمایان می‏کند.
انگار زمین جان می‏گیرد و مرز میان مُلک و ملکوت کوتاه می‏شود!
از «حرا» که پایین می‏ آیی، صدای گام‏هایت نبض این عصر منجمد را به تپش در می ‏آورد، لات و عزّی تاب هیبت ملکوتی ‏ات را نمی‏ آورند.
زمان در انتظار انقلابی عظیم است؛ انقلابی که پایه‏ های زُمخت ستم را می‏ریزد و نوای دلنشین کرامت انسان را در گوش نسل‏ های امروز و فردا فریاد می‏کند.
صدایت را می‏شنویم گرم و آسمانی، سرشار از عطر خوش وحی، در امتداد قرن‏ های متمادی، سینه به سینه، نسل به نسل، پیام آشنای حرا جانمان را جلا می‏دهد.
در سایه ‏سار نام مبارکت ایستاده ‏ایم و پرچم سبز توحیدی‏ات را می‏بینم که پس از قرن‏ها در آسمان سینه‏ هامان می‏درخشد. هنوز هم «حرا» بوی بال ملائک می‏دهد و کعبه آئینه خاطرات توست. هنوز هم نقش روشن «لا اله الاّ اللّه» بر گنبد دل‏ های بی‏ شماری که توفتح کرده‏ ای، همدوش حقیقت قدسی «محمّد رسول‏ اللّه‏» می‏درخشد و پیام مرد امین عرب را پس از قرن‏ ها فاصله، اینچنین پاس می‏دارد.

عاطفه خرمی

نوشتن دیدگاه